De ingang van het Crossfire was aan de overkant van de straat, maar je kon aan Clancy’s toon horen dat hij geen tegenspraak duldde. We stapten allemaal in, met mijn moeder voorin.
‘Wat was er aan de hand?’ vroeg Megumi nadat we waren afgezet en het koele gebouw in waren gegaan. ‘Je moeder zag eruit alsof ze een geest had gezien.’
‘Ik heb geen idee.’ Maar het zat me niet lekker.
Iets had mijn moeder bang gemaakt. Totdat ik erachter kwam wat het was, zou ik er gek van worden.
7
Ik viel met zoveel kracht op mijn rug op de mat dat de lucht uit mijn longen werd geperst. Verdwaasd knipperde ik met mijn ogen naar het plafond en probeerde op adem te komen.
Het gezicht van Parker Smith kwam in beeld. ‘Je bent m’n tijd aan het verdoen. Als je hier wilt zijn, wees dan ook hier. Voor de volle honderd procent. Jij zit met je gedachten heel ergens anders.’
Ik greep de hand die hij naar me uitstak en hij rukte me overeind. Om ons heen waren nog een stuk of zes van Parkers Krav Maga-leerlingen druk bezig. De studio in Brooklyn gonsde van het lawaai en de activiteit.
Hij had gelijk. Ik was nog steeds met mijn gedachten bij mama en hoe bizar ze gereageerd had toen we na de lunch naar het Crossfire waren teruggekeerd.
‘Sorry,’ mompelde ik. ‘Ik zit even ergens mee.’
Hij bewoog zich razendsnel, en sloeg me eerst op een van mijn knieën en daarna tegen mijn schouder, met supersnelle tikken. ‘Denk jij dat een aanvaller gaat zitten wachten tot jij alert en voorbereid bent voordat hij achter je aan komt?’
Ik dook in elkaar en dwong mezelf om me te concentreren. Ook Parker dook in elkaar en zijn bruine ogen waren hard en alert. Zijn geschoren hoofd en lichtbruine huid glansden onder de tl-lampen die aan het plafond hingen. De studio was ondergebracht in een verbouwd pakhuis, dat niet verder was afgewerkt, zowel om economische redenen als vanwege de sfeer. Mijn moeder en stiefvader waren zo paranoïde dat ze me door Clancy naar de lessen lieten brengen. De buurt werd op dit moment opgeknapt en dat vond ik bemoedigend, maar zij vonden het bedreigend.
Toen Parker me opnieuw benaderde, blokkeerde ik hem. Daarna begon hij me snel en hevig aan te tikken, en schoof ik al mijn andere gedachten opzij tot later, als ik thuis was.
Toen Gideon ongeveer een uur later langskwam, trof hij me in bad aan, omgeven door kaarsen geparfumeerd met vanille. Hij kleedde zich uit om erbij te komen, ook al zag ik aan zijn vochtige haar dat hij al gedoucht had na de training met zijn personal trainer. Ik keek gefascineerd toe hoe hij zich uitkleedde. Het spel van zijn spieren onder zijn huid en zijn natuurlijke, sierlijke bewegingen gaven me een heerlijk tevreden gevoel.
Hij stapte de diepe ovale kuip in en ging achter me zitten. Hij liet zijn lange benen aan weerskanten van die van mij glijden. Hij sloeg zijn armen om me heen en tilde me tot mijn verrassing op en naar achteren, zodat ik op zijn schoot zat en mijn benen over die van hem gedrapeerd waren.
‘Leun tegen me aan, engel,’ mompelde hij. ‘Ik moet je voelen.’
Ik zuchtte van genot en zonk weg tegen zijn harde, krachtige lichaam terwijl hij me wiegde. Mijn pijnlijke spieren werden zacht door die overgave en als altijd wilde ik me graag volledig naar zijn aanraking voegen. Zulke momenten vond ik heerlijk. De buitenwereld en onze emotionele triggers waren heel ver weg. Het waren momenten waarop ik zijn liefde voor mij, die hij niet wilde uitspreken, kon voelen.
‘Ben je nog meer kneuzingen in de week aan het zetten?’ vroeg hij met zijn wang tegen mijn wang gedrukt.
‘M’n eigen stomme schuld. Ik was er met m’n hoofd niet bij.’
‘Zat je aan mij te denken?’ bromde hij zachtjes, en duwde met zijn neus tegen mijn oor.
‘Was het maar zo.’
Hij was even stil, en schakelde toen over op een andere versnelling. ‘Vertel wat je dwarszit.’
Ik vond het heerlijk dat hij me zo gemakkelijk kon lezen, en zijn benadering er zo snel op kon aanpassen. Ik probeerde net zo aanpassingsgezind te zijn voor hem. Flexibiliteit was nu eenmaal een eerste vereiste in een relatie tussen twee mensen die nogal wat onderhoud vergden.
Ik strengelde mijn vingers in die van hem en vertelde hem dat mijn moeder na de lunch zo vreemd gereageerd had.
‘Ik dacht bijna dat als ik me omdraaide, ik mijn vader daar zou zien staan of zoiets. Ik vroeg me af... Jij hebt toch beveiligingscamera’s die de hele voorkant van het gebouw beslaan?’
‘Uiteraard. Ik zal het onderzoeken.’
‘Het is een tijdsframe van niet meer dan tien minuten. Ik wil alleen maar weten of ik kan zien wat er is gebeurd.’
‘Komt voor mekaar.’
Ik boog mijn hoofd achterover en kuste hem op zijn kaak. ‘Dankjewel.’
Hij drukte zijn lippen op de bovenkant van mijn schouder. ‘Engel, voor jou zou ik alles doen.’