Crossfire - 2 Begeerd door jou(40)

‘O, het lijkt me heerlijk om de mensen met wie je werkt te ontmoeten!’

Mijn mondhoeken gingen omhoog van oprechte genegenheid. Ik werd vaak stapelgek van mijn moeder, maar uiteindelijk was haar grootste fout dat ze te veel van me hield. In combinatie met haar neuroses was het een gebrek om gek van te worden, maar wel een die ingegeven werd door de beste bedoelingen. ‘Oké. Haal ons maar om twaalf uur op. En denk eraan: we hebben maar een uur, dus het moet in de buurt zijn en het moet iets snels zijn.’

‘Ik zorg ervoor. Spannend! Tot zo.’



Megumi en mijn moeder mochten elkaar direct. Ik herkende de vertrouwde wezenloze blik op Megumi’s gezicht toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten, omdat ik hem door de jaren heen zo vaak had gezien. Monica Stanton was een beeldschone vrouw, zo’n klassieke schoonheid waar je je ogen niet van af kon houden omdat je niet kon geloven dat iemand zo perfect kon zijn. Bovendien vormde de koninklijk paarse kleur van de oorfauteuil die ze had uitgekozen om in te zitten een fantastische achtergrond voor haar goudkleurige haar en haar blauwe ogen.

Mijn moeder was op haar beurt verrukt over Megumi’s gevoel voor mode. Waar mijn kledingkeuze nogal traditioneel en gemakkelijk was, ging Megumi’s voorkeur uit naar unieke combinaties en kleuren, een beetje zoals het decor in het trendy café vlak bij het Rockefeller Center waar mijn moeder ons mee naartoe had genomen.

De plek deed me een beetje denken aan Alice in Wonderland, met al zijn verguldsels en de fluwelen meubels met hun unieke vormen en diepe, rijke kleuren. De stoel waar Megumi op zat, had een extra lange, sierlijk gekromde rug, en mijn moeders oorfauteuil had gargouilles als poten.

‘Ik probeer er nog steeds achter te komen wat er mis is met hem,’ ging Megumi verder. ‘Ik heb echt goed gekeken, dat kan ik je wel vertellen. Ik bedoel, zo’n leuke vent hoort zich niet te moeten behelpen met blind dates.’

‘Noem dat maar behelpen,’ wierp mijn moeder tegen. ‘Ik weet zeker dat hij zich afvraagt waarom hij zo met jou heeft geboft.’

‘Dank u!’ Megumi grijnsde naar me. ‘Het was echt een heel lekker ding. Niet zo lekker als Gideon Cross, maar toch heel lekker.’

‘Hoe gaat het trouwens met Gideon?’

Ik nam die vraag van mijn moeder heel serieus. Ze wist dat Gideon af wist van het misbruik waar ik als kind slachtoffer van was geweest, en ze had het niet leuk gevonden om dat te horen. Ze schaamde zich ervoor dat ze niet had geweten wat er zich in haar eigen huis had afgespeeld, en haar schuldgevoel was enorm, maar toch volledig onterecht. Ze had het niet geweten omdat ik het verborgen had gehouden. Nathan had me bang gemaakt voor wat hij zou doen als ik het ooit aan iemand zou vertellen. Toch vond mijn moeder het niet fijn dat Gideon het wist. Ik hoopte dat ze spoedig zou beseffen dat hij het haar net zomin als ik kwalijk nam.

‘Hij werkt hard,’ antwoordde ik. ‘Je weet wel hoe dat gaat. Hij heeft veel tijd aan me besteed sinds we samen zijn, en ik denk dat hij daar nu voor moet boeten.’

‘Je bent het waard.’

Ik nam een grote slok water toen ik de bijna overweldigende aandrang voelde om haar te vertellen dat mijn vader op bezoek kwam. Ze zou een mooie bondgenoot kunnen zijn als ik hem van Gideons liefde voor mij probeerde te overtuigen, maar dat was een egoïstische reden om het te vertellen. Ik had geen idee hoe ze zou reageren op het feit dat Victor in New York was, maar het was heel goed mogelijk dat ze er overstuur van zou raken, en dat zou het leven voor iedereen tot een hel maken. Ik wist niet waarom, maar ze gaf er de voorkeur aan geen enkel contact met hem te hebben. Het was opvallend dat het haar gelukt was alle contact met hem te vermijden sinds ik oud genoeg was om rechtstreeks met hem te communiceren.

‘Ik zag gisteren een foto van Cary op de zijkant van een bus,’ zei ze.

‘Echt waar?’ Ik ging rechterop zitten. ‘Waar?’

‘Op Broadway. Volgens mij was het een reclame voor spijkerbroeken.’

‘Ik heb er ook een gezien,’ zei Megumi. ‘Niet dat ik aandacht schonk aan wat hij aanhad. Die man is yummie.’

Ik moest glimlachen om het gesprek dat we hadden. Mijn moeder was heel goed in mannen bewonderen. Het was een van de vele redenen dat ze aan haar voeten lagen: ze zorgde ervoor dat ze zich lekker voelden. En Megumi was zeker niet haar mindere op dat terrein.

‘Hij begint op straat herkend te worden,’ zei ik, blij dat we het in dit geval hadden over een advertentie en niet over een foto van hem en mij in een roddelblad. Die bladen vonden het maar wat pikant dat de vriendin van Gideon Cross samenwoonde met een sexy mannelijk model.

‘Natuurlijk,’ zei mijn moeder, met een licht verwijtend toontje. ‘Je twijfelde er toch niet aan dat dat uiteindelijk zou gebeuren?’