Ik pakte mijn lege kop van mijn bureau en stond op. ‘Reken maar.’
We liepen naar de kantine.
‘Het lijkt wel of je een kleurtje hebt,’ zei Mark toen hij naar me keek.
‘Ja, ik heb een beetje in de zon gelegen van het weekend. Het was weleens lekker om te luieren en niks te doen. Eigenlijk is dat waarschijnlijk sowieso een van mijn favoriete bezigheden.’
‘Daar word ik jaloers van. Steven kan nooit lang stilzitten. Hij wil me altijd overal mee naartoe slepen.’
‘Mijn huisgenoot is net zo. Heel vermoeiend zoals hij de hele tijd bezig is.’
‘O, voor ik het vergeet.’ Hij gebaarde dat ik voor mocht gaan. ‘Shawna wil dat je haar belt. Ze heeft kaartjes voor een of andere nieuwe rockband. Ik geloof dat ze wil vragen of jij ze wilt hebben.’
Ik dacht aan de knappe roodharige serveerster die ik een week eerder had ontmoet. Ze was de zus van Steven, en Steven was al heel lang Marks partner. De twee mannen hadden elkaar op de universiteit ontmoet en waren sindsdien altijd samen geweest. Ik mocht Steven graag. En ik was er vrij zeker van dat ik Shawna ook wel zou mogen.
‘Vind je het wel oké als ik haar bel?’ Ik moest het vragen, want zij was in feite Marks schoonzus, en Mark was mijn baas.
‘Natuurlijk, maak je geen zorgen. Ik vind het niet raar.’
‘Goed dan.’ Ik glimlachte en hoopte dat ik weer een vriendin kon toevoegen aan mijn leven in New York. ‘Dank je.’
‘Bedank me maar met een kop koffie,’ zei hij, en hij pakte een beker uit het kastje en gaf die aan mij. ‘Als jij hem zet, smaakt hij lekkerder dan als ik hem zet.’
Ik keek even naar hem. ‘Dat zegt mijn vader ook altijd.’
‘Dan zal het wel waar zijn.’
‘Dan zal het wel een standaardtrucje zijn dat kerels gebruiken om bediend te worden,’ zei ik. ‘Hoe verdelen jij en Steven de taken bij het koffiezetten?’
‘Doen we niet.’ Hij grijnsde. ‘Er zit een Starbucks op de hoek van onze straat.’
‘Ik weet zeker dat dat op een of andere manier valsspelen is, maar ik heb nog niet genoeg cafeïne op om uit te vogelen hoe.’ Ik gaf zijn volle beker aan hem. ‘Wat waarschijnlijk betekent dat ik maar beter niet kan zeggen wat voor idee er net in me opkwam.’
‘Ga je gang. Als het echt slecht is, kan ik het voor altijd tegen je gebruiken.’
‘Goh. Bedankt.’ Ik hield mijn beker met twee handen vast. ‘Zou het werken als we de bosbessenkoffie op de markt brengen zoals we met thee doen? Je weet wel, de koffie in een vrolijk gekleurde kop en schotel met bijvoorbeeld een scone met room op de achtergrond? Dat we het presenteren als een luxe versnapering voor de namiddag? Doen we er nog een ongelooflijk knappe Engelsman bij om het samen mee te drinken.’
Mark tuitte zijn lippen terwijl hij erover nadacht. ‘Ik geloof dat ik het wel een leuk idee vind. Laten we het eens aan de ontwerpers voorleggen.’
‘Waarom heb je me niet verteld dat je naar Las Vegas ging?’
Ik zuchtte in mezelf om het geïrriteerde, ongeruste toontje in mijn moeders stem en pakte de hoorn van de telefoon anders vast. Ik was net weer aan mijn bureau gaan zitten toen de telefoon ging. Ik had het vermoeden dat ze ook wel een paar voicemailberichten had achtergelaten. Als ze zich eenmaal ergens druk over maakte, kon ze het niet meer loslaten. ‘Hoi mam. Het spijt me. Ik was van plan je tijdens de lunch te bellen en er alles over te vertellen.’
‘Ik ben dol op Vegas.’
‘Echt waar?’ Ik dacht dat ze een hekel had aan alles wat ook maar een beetje met gokken te maken had. ‘Dat wist ik niet.’
‘Als je het had gevraagd had je het geweten.’
Er zat een gekwetst toontje in mijn moeders hese stem dat me ineen deed krimpen. ‘Het spijt me, mam,’ zei ik nogmaals. Ik had als kind al geleerd dat als je je een flink aantal keren verontschuldigde, dat veel goedmaakte bij haar. ‘Ik moest echt even een tijdje met Cary samen zijn. Maar we kunnen het weleens hebben over een reisje naar Vegas, als je zin hebt om er een keer heen te gaan.’
‘Lijkt je dat niet leuk? Ik zou graag leuke dingen met je doen, Eva.’
‘Dat lijkt me ook leuk.’ Mijn ogen gingen naar de foto van mijn moeder en Stanton. Ze was een prachtige vrouw, die een kwetsbare sensualiteit uitstraalde waar mannen wel op moesten reageren. Die kwetsbaarheid van mijn moeder was oprecht, maar ze was wel degelijk ook een mannenverslindster. Mannen maakten geen misbruik van mijn moeder: zij liep over hen heen.
‘Heb je al plannen voor de lunch? Ik kan ergens reserveren en je komen ophalen.’
‘Mag ik dan een collega meenemen?’ Megumi had me meteen uitgenodigd om te gaan lunchen toen ik binnenkwam, en had beloofd dat ze me op het hele verhaal van haar blind date zou trakteren.