‘Dat is duidelijk.’ Hij keek op en gaf ons een vriendelijke glimlach. ‘Toch zou ik graag de mogelijkheid van onthouding bespreken terwijl we...’
‘Dat is niet mogelijk,’ onderbrak Gideon hem. ‘Dat is niet bespreekbaar. Ik stel voor dat we ons richten op wat er niet werkt, zonder de weinige dingen die wel werken te elimineren.’
‘Ik weet niet of het wel werkt, Gideon,’ zei Dr. Petersen neutraal. ‘Het werkt in elk geval niet zoals het moet.’
‘Dokter.’ Gideon legde zijn enkel op de knie van zijn andere been en ging achteroverhangen, waarmee hij een beeld van onverzettelijke besluitvaardigheid neerzette. ‘Ik blijf pas van haar af als ze dood is. U zult een andere manier moeten vinden om ons te genezen.’
‘Dat therapiegebeuren is nieuw voor me,’ zei Gideon later, toen we weer in de Bentley zaten en naar huis gingen. ‘Dus ik weet het niet zo goed, maar was het ook inderdaad zo’n treinramp als het voelde?’
‘Het had beter kunnen verlopen,’ zei ik moe. Ik liet mijn hoofd naar achteren zakken en sloot mijn ogen. Ik was doodop. Zo moe dat ik er zelfs niet aan moest denken om nog naar het Krav Maga-klasje van acht uur te gaan. ‘Ik verlang naar een snelle douche en naar mijn bed.’
‘Ik moet nog wat dingen regelen voordat ik het vandaag voor gezien hou.’
‘Prima,’ zei ik en ik gaapte. ‘Waarom nemen we niet een avond vrij en zien we elkaar morgen weer?’
Een drukkende stilte volgde op mijn voorstel. De spanning werd zo intens dat ik zelfs gemotiveerd genoeg was om zowel mijn hoofd als mijn zware oogleden op te tillen en naar hem te kijken.
Hij keek naar me en zijn lippen vormden een gefrustreerd, dun streepje. ‘Je maakt het uit met me.’
‘Nee, ik...’
‘Wel waar! Je hebt je oordeel al geveld en nu maak je het uit.’
‘Ik ben uitgeput, Gideon! Ik kan maar een beperkte hoeveelheid bullshit aan voordat ik eraan onderdoor ga. Ik heb mijn slaap echt nodig en...’
‘Ik heb jou nodig,’ snauwde hij. ‘Wat moet ik doen voordat je me eindelijk gelooft?’
‘Ik denk niet dat je vreemdgaat. Goed? Hoe verdacht het er ook allemaal uitziet, ik kan mezelf er niet van overtuigen dat je zoiets zou doen. Die geheimen worden me gewoon te veel. Ik geef alles wat ik heb en jij...’
‘Denk je dat ik dat niet doe?’ Hij schoof heen en weer op de bank, boog zijn been en liet het tussen ons in glijden zodat hij me recht aan kon kijken. ‘Ik heb nog nooit zo hard voor iets gewerkt in mijn leven als ik voor jou heb gedaan.’
‘Dat kun je niet voor mij doen. Dat moet je voor jezelf doen.’
‘Ach, hou op met die onzin! Bij iemand anders zou ik niet aan mijn relatievaardigheden hoeven werken.’
Met een zachte kreun liet ik mijn wang tegen de bank rusten en sloot ik mijn ogen weer. ‘Ik ben het zat om ruzie te maken, Gideon. Ik wil gewoon eens een avondje rust. Ik voel me de hele dag al niet goed.’
‘Ben je ziek aan het worden?’ Hij ging verzitten, legde zachtjes een hand in mijn nek en drukte zijn lippen op mijn voorhoofd. ‘Je voelt niet erg warm aan. Heb je last van je buik?’
Ik ademde in en nam de heerlijke geur van zijn huid in me op. De aandrang om mijn gezicht in zijn hals te duwen was bijna overweldigend.
‘Nee.’ En toen begreep ik het opeens. Ik kreunde.
‘Wat is er dan?’ Hij trok me op schoot en hield me dicht tegen zich aan. ‘Wat is er aan de hand? Moet je naar de dokter?’
‘Ik moet ongesteld worden,’ fluisterde ik, omdat ik niet wilde dat Angus het zou horen. ‘Het kan elke dag beginnen. Ik weet niet waarom ik daar niet eerder aan heb gedacht. Geen wonder dat ik zo moe en humeurig ben: het zijn de hormonen.’
Hij bleef stil. Na een paar hartslagen liet ik mijn hoofd achteroverzakken om hem aan te kijken.
Met een van berouw vertrokken mond biechtte hij op: ‘Dat is nieuw voor me. Niet iets wat in de loop van een vrijblijvend seksleven opduikt.’
‘Heb jij even geluk. Je mag straks het ongemak ervaren dat voorbehouden is aan mannen met vriendinnetjes en echtgenotes.’
‘Ik heb ook geluk.’ Gideon veegde losse lokken haar van mijn slapen terwijl zijn eigen weelderige haar rond zijn fraai gevormde gezicht viel. ‘En misschien als ik echt geluk heb, voel je je morgen beter en vind je me weer leuk.’
Ach gut. Mijn hart deed pijn. ‘Ik vind je nu ook leuk, Gideon. Ik vind het alleen niet leuk dat je geheimen voor me hebt. Dat gaat ons opbreken.’
‘Laat dat niet gebeuren,’ mompelde hij, terwijl hij met zijn vingertoppen langs mijn wenkbrauwen ging. ‘Vertrouw me nou maar.’
‘Dan moet je mij ook vertrouwen.’