‘Hé.’ Megumi pakte mijn arm en hield me in evenwicht. ‘En we hebben nog wel alcoholvrije margarita’s gedronken. Jij kunt niet veel hebben, hè?’
Ik keek toe hoe Corinne haar slanke lijf in een vloeiende beweging op de achterbank van Gideons auto liet glijden. Ik balde mijn vuisten toen er een golf van woede door me heen ging. Door een waas van boze tranen zag ik de Bentley van de stoeprand optrekken en verdwijnen.
3
Megumi en ik stapten een van de liften in en ik drukte op de knop voor de bovenste verdieping.
‘Ik ben met vijf minuten terug, als er iemand naar me vraagt,’ zei ik tegen haar toen ze bij Waters Field & Leaman uitstapte.
‘Geef hem een kusje van mij, oké?’ zei ze, terwijl ze zich speels koelte toewuifde. ‘Ik krijg het al warm bij de gedachte hoe het zou zijn om in jouw positie te zijn.’
Ik perste er een glimlach uit voordat de deuren dichtgingen en de lift verder naar boven ging. Toen hij bij het eindpunt aankwam, stapte ik naar buiten in de smaakvol versierde en onmiskenbaar mannelijke hal. De rookglazen veiligheidsdeuren waren gezandstraald met de letters cross industries en hangmandjes met varens en lelies zorgden voor een zachte sfeer.
Gideons roodharige receptioniste was deze keer eens erg behulpzaam en liet me met de zoemer binnen, nog voordat ik de deur had bereikt. Toen grijnsde ze naar me op een manier waarvan mijn haren rechtovereind gingen staan. Ik had altijd al de indruk gehad dat ze me niet mocht en daarom vertrouwde ik die glimlach voor geen cent. Ik werd er nerveus van. Toch stak ik mijn hand op en zei ‘hallo’ tegen haar. Ik was tenslotte geen kattig wijf, tenzij ik daar een goede reden voor had.
Ik liep de lange gang in die naar Gideon leidde en bleef staan bij de grote tweede receptie, waar zijn assistent Scott de balie bemande.
Scott stond op toen ik eraan kwam. ‘Hallo, Eva,’ zei hij tegen mij terwijl hij zijn telefoon pakte. ‘Ik zal hem laten weten dat je er bent.’
De glazen wand die Gideons kantoor van de rest van de verdieping afscheidde, was meestal zo helder als kristal, maar je kon hem met een druk op de knop ondoorzichtig maken. Nu leek hij van matglas, waardoor ik me nog ongeruster maakte. ‘Is hij alleen?’
‘Ja, maar...’
Wat hij verder nog zei, hoorde ik niet meer, want ik duwde de glazen deur naar Gideons domein al open. Het was een enorme ruimte, met drie afzonderlijke zithoeken, die alle drie groter waren dan het hele kantoor van mijn baas Mark. In tegenstelling tot de elegante warmte van Gideons appartement was zijn kantoor ingericht met een koel kleurenpalet van zwart, grijs en wit. Het enige kleuraccent werd gegeven door de kristallen, met juwelen bezette karaffen, die hun schittering reflecteerden op de muur achter een bar.
Ramen van de vloer tot het plafond boden aan twee kanten uitzicht op de stad. De enige blinde muur, tegenover het enorme bureau, was bedekt met platte televisieschermen waarop voortdurend nieuwszenders van over de hele wereld te zien waren.
Mijn blik zwierf door de ruimte en bleef hangen op het kussentje dat achteloos op de grond was gegooid. Daarnaast waren deukjes in het tapijt te zien waar de poten van de sofa meestal stonden. Het meubelstuk was blijkbaar een paar centimeter opzij geduwd.
Mijn hart ging sneller kloppen en mijn handpalmen werden vochtig. De afschuwelijke angst die ik eerder al had gevoeld, werd steeds groter.
Ik had net gezien dat de deur naar de badkamer openstond toen Gideon binnenkwam en mijn adem benam met zijn beeldschone ontblote torso. Zijn haar was vochtig, alsof hij net gedoucht had, en zijn hals en borstkas waren nog rood, zoals ze werden wanneer hij zich lichamelijk inspande.
Hij bleef opeens stilstaan toen hij me zag en zijn blik werd even duister voordat zijn perfecte, onverbiddelijke masker moeiteloos op zijn plaats gleed.
‘Het komt nu niet zo goed uit, Eva,’ zei hij, terwijl hij zich in een chic overhemd hees dat hij over de rug van een barkruk had gehangen... een ander overhemd dan hij die ochtend gedragen had. ‘Ik ben al te laat voor een afspraak.’
Ik pakte mijn handtas stevig beet. Nu ik hem zo intiem zag, besefte ik weer hoe hevig ik naar hem verlangde. Ik hield idioot veel van hem, ik had hem nodig als de lucht die ik inademde... en daardoor begreep ik maar al te goed hoe Magdalene en Corinne zich moesten voelen en dat ze alles zouden proberen om hem van me weg te lokken. ‘Waarom ben je maar half aangekleed?’
Ik kon er niets aan doen. Mijn lichaam reageerde instinctief op de aanblik van zijn lichaam, waardoor ik het nog moeilijker vond om mijn gierende emoties te beteugelen. Zijn openhangende, keurig geperste overhemd onthulde een goudkleurige huid die strak over een wasbord van buikspieren en perfect gevormde borstspieren gespannen was. Een toef donker borsthaar ging over in een pijl naar beneden en werd daar een donkere, dunne lijn die naar zijn pik leidde, die op dit moment in boxershort en pantalon opgeborgen was. Alleen al de gedachte aan hoe hij voelde als hij in me was, deed me pijn van verlangen.