‘Zeg maar niets meer.’ Ze kuste hem, sloeg haar armen om hem heen en zou hem het liefst nooit meer laten gaan.
De timing van de ring was een bewijs van zijn liefde. Een week voor hun weekendje weg had hij hem besteld, voor de beloftering, voor haar overdreven reactie.
Toen ze elkaar loslieten, pakte ze hem bij zijn overhemd en schudde hem door elkaar. ‘Je had me eerder over die verlovingsring moeten vertellen.’
‘Je had mij moeten vertrouwen en hierop moeten vertrouwen.’ Daarop legde hij zijn hand over haar hart dat een sprongetje maakte.
‘Een huwelijksaanzoek is een beetje overbodig, hè?’
Ze lachte en sloeg haar armen om zijn nek. ‘Je kunt nooit genoeg sieraden hebben. Ik heb al een trouwring, een verlovingsring en een beloftering, maar er past nog wel een eternity-ring bij.’
‘Je hebt geen ring nodig als bewijs van mijn liefde.’
‘Onder dat stoere uiterlijk ben je toch maar een softie.’
Hij gromde en vlijde zich tegen haar hals. ‘Dat blijft ons geheimpje.’
‘Voor altijd,’ mompelde ze nog, voor zijn lippen de hare vonden.
Iets mooiers dan een liefdesverklaring van haar man had ze zich niet kunnen wensen. Hoewel ze een paar kanarie-diamanten had gezien waar je een prachtige eternity-ring van zou kunnen maken...