‘Ik ben het.’
Jax’ stem had haar gerust moeten stellen, maar dat deed hij niet. Aangezien ze nauwelijks had geslapen, spanden alle spieren in haar lijf zich in afwachting van hun onvermijdelijke confrontatie. Nadat ze zich had omgedraaid, gaf ze hem een duw. ‘Wat bezielt je om hier rond te sluipen en me de stuipen op het lijf te jagen?’
‘Sorry. Ik dacht dat je sliep. Ik was achterom gekomen en probeerde zachtjes te doen, maar toen zag ik je naar je werkruimte lopen.’
Ze sloeg haar armen over elkaar, geïrriteerd dat ze zo mopperig klonk en dat haar hart tekeerging en haar lichaam naar hem verlangde.
‘Je had iets kunnen zeggen.’
‘Dan was het geen verrassing meer.’ Daarop liet hij een scheve grijns zien.
Zijn onzekerheid verbaasde haar. Zo kende ze hem niet.
‘Kom je je tandenborstel ophalen?’
Toen zijn glimlach vervaagde, vervloekte ze zichzelf dat ze zo kortaf was.
‘Als dat is wat je wilt.’
Wat bedoelde hij daar nou weer mee? Wilde hij de draad soms weer oppakken? Seks zonder verplichtingen en een huwelijk zonder emotionele band? Ooit had ze daar genoegen mee genomen. Maar dat was voor ze zo dom was geweest om voor hem te vallen.
‘Wat wil je?’
‘Jou,’ zei hij, waarna hij haar in zijn armen trok en zijn mond op de hare drukte.
Hij gaf haar geen kans om tegen te stribbelen. Op het moment dat zijn tong de hare raakte, vervlogen al haar rationele gedachten, en ze klampte zich aan hem vast. Met hun kus leken ze een hele week zonder contact te willen inhalen. Hij verslond haar en zij stond het toe, genietend van zijn gretige handen en dwingende lippen.
Toen ze uit elkaar kwamen, verdwaasd en verlangend naar meer, drong de realiteit tot haar door. Dit kon ze niet doen als ze afstand moest nemen. Met de bedoeling om hem weg te duwen, zette ze haar handen tegen zijn borst, maar het lukte haar niet om het contact te verbreken.
‘Jax, we hebben een afspraak en ik ben bereid me eraan te houden. We zetten dit schijnhuwelijk voort tot jouw mijn internationaal is gegaan en wij uit de rode cijfers zijn, en dan is het afgelopen.’
Zichtbaar verstijfde hij. ‘Wil je ermee kappen?’
Ze probeerde haar tranen te verdringen. ‘Het was toch nooit de bedoeling dat het lang zou duren?’
Zijn doordringende blik leek haar gezicht te bestuderen op zoek naar antwoorden. Helaas wist ze niet waarop.
‘Onzin.’
Niet-begrijpend staarde ze hem aan, terwijl hij haar handen tegen zijn borst drukte en ze daar vasthield.
‘We zijn vanaf het begin allebei voor dit huwelijk gegaan.’
‘Fysiek -’
‘Helemaal.’ Daarop pakte hij haar hand en trok haar naar de plek waar ze elkaar ontmoet hadden. ‘Vanaf het moment dat je hier tegen me in ging, op die brutale en scherpe manier van je, was ik de jouwe.’
‘De jouwe?’ vroeg ze op holle toon, hoewel zijn openbaringen goed klonken.
‘Ik wilde niets voor je voelen, dacht zelfs dat ik niet kon voelen, daarom heb ik vandaag mijn vader opgezocht en misschien ben ik toch niet zo hopeloos...’
‘Heb je je vader opgezocht? Wat goed.’ Zijn nerveuze gebazel was net zo ontroerend als zijn onthullingen.
‘Ik heb het voor ons gedaan.’ Vervolgens liet hij haar hand los en begon te ijsberen. ‘Je had gelijk dat ik hem moest zien om het verleden te verwerken. Ik moest alles op een rijtje krijgen voor ik jou weer zag, want ik wilde het niet verprutsen zoals met die beloftering.’
Ze kromp ineen. ‘Sorry. Ik had het niet verwacht en het overviel me nogal.’
Hij bleef voor haar staan en tilde haar kin omhoog. ‘Je had wel een ring verwacht, maar niet zo eentje.’
Toen hij daarna een marineblauw doosje uit zijn zak haalde, stond haar hart even stil.
‘Die beloftering was bedoeld als belofte dat ik op je zou wachten. Ik wilde het niet overhaasten en je afschrikken met mijn gevoelens, daarom gaf ik je een tijdelijke ring om je de tijd te geven om na te denken of je echt iets wilde maken van dit huwelijk.’
Met zijn duim duwde hij het deksel omhoog, en haar hart kwam weer in actie en ging als een dolle tekeer. ‘Bovendien was deze nog niet klaar en ik wilde je iets geven -’
Bij het zien van de ring, slaakte ze een kreet. Het was haar ring. Een perfecte 3 karaats roze diamant in een witgouden zetting.
‘Hoe... Wanneer... Waarom...’
Hij haalde de ring uit het doosje en schoof hem om de ringvinger van haar linkerhand. ‘Je hebt me ooit verteld hoe belangrijk je een verlovingsring vindt en dat je er alleen eentje wilt als het echt is.’
Toen de ring op zijn plek zat, tilde hij haar hand naar zijn mond en kuste hem. ‘Ik hoop dat deze ring laat zien wat ik diep vanbinnen voel. Ik hou van je, Ruby Seaborn. Waarschijnlijk ben ik bij onze ontmoeting al een beetje voor je gevallen. Dat wilde ik niet -’