Een paar seconden later kwam ze met gierende banden tot stilstand, tuimelde uit de auto en rende op hem af, met een brede glimlach en glinsterende ogen. Ze vroeg niet wat hij kwam doen en besteedde geen aandacht aan zijn slonzige voorkomen, maar stortte zich in zijn armen met een snelheid waardoor hij achterover tuimelde en tegen een stenen muur klapte.
Maar het kon hem niet schelen. Op dat moment, met zijn neus in haar haar dat heerlijk fruitig rook en met haar armen strak om zijn middel, kon hem niets meer schelen. Ruby lag weer in zijn armen, en hij was niet van plan om haar los te laten.
‘Toen je “Tot gauw” sms’te, dacht ik dat je terug in Armidale bedoelde.’
Ruby streek over Jax’ borst. Haar vingertoppen gleden over zijn huid, terwijl haar wang er vlak naast rustte, waardoor ze zijn hartslag kon horen die vrij snel ging na hun hereniging. Ze had hem gemist. Meer nog dan de seks en de intimiteit had ze dit gemist. Tegen hem aan liggen na weer een sensationeel orgasme, terwijl ze pratend over koetjes en kalfjes lagen na te genieten.
‘Ik kon niet wachten tot zondag om je weer te zien.’ Daarop keek ze hem recht aan: ‘Heb je me soms gemist?’
‘Ongelooflijk veel.’
De oprechtheid in zijn blik gaf haar een warm gevoel vanbinnen. Wat gaf het dat ze zo dom was geweest om verliefd te worden? Afgaande op hoe hij naar haar keek, zat hij ongeveer in dezelfde situatie.
Wat was er veranderd? Eigenlijk wilde ze het moment niet verstoren en het risico lopen dat hij weer zou dichtklappen als ze over emoties begon. Maar als er een kans bestond dat het echt iets tussen hen zou worden, moest hij zich meer openstellen.
‘Pas maar op. Toegeven dat je me gemist hebt, is bijna hetzelfde als emoties laten zien, iets wat jij meestal niet doet.’
Dat deed hem verstijven en er trok een schaduw over zijn gezicht. Wil je soms zeggen dat ik moeite heb om mijn emoties te tonen?’
Toen ze een wenkbrauw optrok, glimlachte hij. ‘Misschien is dat wel zo, maar daar is een verdomd goede reden voor.’
Hopend dat hij haar in vertrouwen zou nemen, ging ze rechtop zitten met het laken tegen haar borst geklampt. ‘Vertel eens.’
Na een lange stilte kwam hij omhoog en met een behoedzame blik bleef hij haar aankijken.
‘Ik heb een geweldige jeugd gehad. Ik was hartstikke dol op mijn ouders en genoot van de vele feestjes, het uitgaan en het later mogen opblijven dan andere kinderen. We hadden een leuk leven samen.’
Er verscheen een diepe groef op zijn voorhoofd.
‘Tot ik afstudeerde en de geruchten hoorde. In de zakenwereld gingen er verhalen rond over waarom mijn vader miljoenen verdiende met deals waardoor anderen failliet gingen. En wat een welopgevoede high society-vrouw als Jackie Blaise met een man moest met zo’n dubieuze afkomst. Hij werd beneden haar stand geacht, omdat Denvers vader een nietige drugsverkoper was die zijn louche handeltjes met zijn leven moest bekopen.’
Eigenlijk wilde ze hem niet onderbreken, maar ze had het gevoel dat ze iets moest zeggen om de stilte die was gevallen te doorbreken. ‘Dat is moeilijk om te horen over je opa.’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik heb hem nooit gekend. Het verraad van mijn vader accepteren... dat was veel moeilijker.’
‘Gebruikte hij je moeder om rijke vrienden te krijgen die hij kon oplichten?’
Jax kromp ineen. ‘Ik weet nog steeds niet of hij echt van mama hield of haar alleen als middel zag. Zij was helemaal weg van hem, en hij heeft haar gebruikt en de meeste van haar vrienden voor miljoenen afgezet.’
‘Hoe ging je moeder daarmee om?’
Zijn mond vertrok van verdriet, en ze had de neiging om hem glad te strijken.
‘Ze deed mee.’
Ze wilde niet aandringen en niet te veel doorvragen uit vrees oude wonden open te halen, maar ze had zich nog nooit zo met hem verbonden gevoeld als op dat moment. Dit was intimiteit, het delen van geheimen en angsten. Ze wilde niet dat hij ophield.
‘Hoe bedoel je?’
‘Toen hij naar de gevangenis ging, deden er veel geruchten de ronde. Geruchten over een handlanger. Er is uitgebreid onderzoek gedaan, maar de politie heeft nooit bewijzen tegen mijn moeder kunnen vinden, dus is ze ermee weggekomen.’ Hij schudde zijn hoofd. ‘Het feit dat ze er daarna vandoor is gegaan, bewijst eigenlijk wel dat ze erbij betrokken moet zijn geweest. Verschrikkelijk.’ Met gebalde vuisten ging hij verder: ‘Ze hebben het vertrouwen van hun vrienden beschaamd en al hun geld achterover gedrukt.’
Ze streek over zijn knokkels tot eerst zijn ene hand en daarna ook de andere ontspande. ‘Dat moet je vertrouwen wel flink beschaamd hebben.’
Toen hij somber wegkeek, had ze enorm met hem te doen.
‘Mijn vader heeft alles verpest. Toen hij vastzat, heb ik maandenlang niet in de stad kunnen werken, niet met Maroney als achternaam. En hoewel mensen mijn moeder niet openlijk beschuldigd hebben, denk ik dat ze wel een vermoeden hebben gehad.’