‘Dat is niet zo.’
‘O, nee? Want alles wat ik net heb gezegd, is ook op mezelf van toepassing. Ik gebruik jou om er zelf beter van te worden en onderdruk mijn ware gevoelens...’
Daarna bleef hij stil, met een ontzette blik, alsof hij te veel had gezegd.
Eigenlijk wilde ze hem vragen wat hij bedoeld had met zijn ‘ware gevoelens’. Durfde ze te geloven dat hij iets voor haar begon te voelen? Iets echts, iets tastbaars, iets waarop ze een relatie konden bouwen? Dat leek bespottelijk na slechts een paar weken. Maar hoe kon ze anders verklaren dat ze deze man niet wilde laten gaan om andere redenen dan het redden van Seaborn’s?
Nadat ze hem had gepusht om zich open te stellen, was het nu tijd om de schade te beperken.
‘Ik heb jou een aanzoek gedaan, weet je nog? Ik ben degene die jou gebruikt.’
Met een woeste blik schudde hij zijn hoofd. ‘Waar zijn we mee bezig, Ruby? Dit is niet goed.’
Haar hart stond stil. ‘Bedoel je ons huwelijk?’
Inmiddels had ze al veel kanten van hem gezien, maar deze verslagen kant kende ze nog niet.
‘Ik ben de leugens zat.’
Nog net hoorde ze hoe hij erachteraan mompelde: ‘Ik ben toch net mijn vader.’
Verdorie, dit gebeurde er dus als je naar dingen vroeg die beter verborgen hadden kunnen blijven. Om te voorkomen dat hij ervandoor zou gaan en ze haar man en Seaborn’s kwijt zou raken, deed ze het enige wat ze nog kon bedenken. Ze pakte zijn hand en trok hem mee de lift in.
‘Genoeg serieuze gesprekken. Zullen we gaan doen waar we het beste in zijn?’
Gelukkig hoefde ze hem dat geen twee keer te vragen.
Hoofdstuk 12
‘Kom weer in bed liggen.’
Ruby keerde het spectaculaire uitzicht over Melbourne haar rug toe en liep terug naar Jax, die op één elleboog leunde met zijn borst ontbloot en het laken verleidelijk laag over zijn torso gedrapeerd, waardoor ze zich afvroeg hoe ze zich ooit bij hem had weggerukt.
Na de wilde seks om hun gedachten af te leiden van hun zorgen over de receptie, was hij in slaap gevallen, maar ondanks hun heerlijke onderonsje, had zij de gebeurtenissen van die avond niet van zich af kunnen zetten. Slapen lukte niet nu hun schijnhuwelijk op het punt stond uit elkaar te vallen. Ze moest iets doen.
‘Heb je het koud?’ Zijn vingertop gleed over haar arm en bleef hangen in de holte van haar elleboog om daar zigzagbewegingen te maken.
Het voelde alsof ze onder stroom stond, maar ze wilde zich niet laten afleiden. Ze moest een oplossing vinden voor drie problemen die met elkaar in verband stonden en die ze niet los van elkaar kon oplossen: haar sociale kring ervan overtuigen dat dit huwelijk echt was, zorgen dat Jax geaccepteerd werd, Seaborn’s redden.
‘Nee, ik voel me prima.’ Vervolgens ging ze op de rand van het bed zitten. ‘Tenminste, als ik eenmaal bedacht heb wat ik moet doen.’
‘Waaraan?’
‘Alles.’
Slim als hij was, hoefde ze niet uit te wijden, en hij kwam overeind en pakte haar hand.
‘We kunnen ermee ophouden voor het uit de hand loopt.’
De moed zonk haar in de schoenen. De vorige avond had hij dat ook al willen doen, maar ze had hem meegetrokken naar boven in een poging hun problemen uit de wereld te helpen met fantastische seks. ‘Is dat echt wat je wilt?’
Doordringend bleef hij haar aanstaren, en hij knikte. ‘Dat lijkt me het meest voor de hand liggen.’
Het ergerde haar dat hij wilde opgeven, en ze trok haar hand terug. ‘Dan raak ik Seaborn’s kwijt, krijg jij geen kans om internationaal te gaan met je bedrijf en staan we flink voor schut.’ Ze schudde haar hoofd. ‘Dat is geen goede oplossing.’
‘Wat wil je dan dat ik doe? Ik geef me nog liever op voor een vrijgezellenveiling voor het goede doel, dan dat ik me nog een keer in één ruimte begeef met die eikels.’
Ondank de situatie moest ze glimlachen toen ze voor zich zag hoe haar norse man voor een menigte potige vrouwen zou staan die hem wilden kopen.
‘Dit is niet grappig,’ zei hij, en hij sloeg zijn armen over elkaar waarmee hij haar het uitzicht op zijn glorieuze borstkas ontnam.
‘Nee, dat is het ook niet. Misschien moet ik me ook maar opgeven voor een veiling. Maar wie zit er nu te wachten op een sieradenontwerpster...’ Op dat moment ontpopte zich een idee, en ze sprong van het bed. ‘Dat is het!’ Ze boog voorover en plantte een vluchtige kus op zijn lippen, genietend van zijn geschrokken blik. ‘Je bent een genie.’
Zijn blik werd iets minder serieus. ‘Dat weet ik, maar waar ben je ineens zo enthousiast over?’ Met een grijns voegde hij eraan toe: ‘Los van mij dan.’
Na hem een tik te hebben gegeven zei ze: ‘Seaborn’s moet een veiling houden. De grootste sieradenveiling die Melbourne ooit heeft gehad.’ IJsberend door de kamer kwamen er steeds meer ideeën in haar op. ‘Via social media de spanning opbouwen. Een korte aanloop. Volgende week misschien? Een geweldige kans om sieraden van