‘Misschien doelde ik niet op je lengte...’
Gniffelend zag Jax Otto verontwaardigd snuiven voor hij zich tot hem richtte.
‘Als je het niet erg vindt, wil ik graag even dansen met je prachtige bruid.’
Jax verstevigde zijn grip op Ruby. Hoewel hij geen goede reden kon bedenken, wilde hij haar geen seconde laten gaan. Maar als hij niet onbeleefd wilde overkomen, moest hij wel en daarom liet hij haar los.
‘Maak je geen zorgen. Ik heb al vaak op Otto’s tenen gestaan. Hij houdt het nog geen twee minuten vol.’
Haar glimlach benam hem de adem. ‘Neem je tijd,’ zei hij. Zijn jaloerse bezitterige gevoelens irriteerden hem meer dan de aanblik van Otto’s hand op Ruby’s onderrug. Misschien was hij gewoon moe van het toneelspel of brak het hem op om interesse te veinzen in die huichelaars. Misschien was hij wel zo dom dat hij in zijn eigen bedrog trapte: dat zijn huwelijk met Ruby echt was en meer voor hem betekende dan een manier om zijn doel te bereiken. Wat het ook was, het voelde alsof zijn wereld op de kop stond.
Onopgemerkt bewoog hij zich door de menigte richting de deur. Hij moest hier weg voor hij iets stoms deed. Zoals tegen zijn vrouw zeggen dat hun huwelijk met duizelingwekkende snelheid meer werd dan een zakelijke overeenkomst.
Ruby keek toe hoe Jax met gebogen hoofd de zaal uit liep, alsof hij niet wist hoe snel hij weg moest komen. Een herkenbaar gevoel. Deze avond was een marteling geweest. Er was een reden dat Sapphie de woordvoerster van het bedrijf was. Zij ging als een professional met menigtes om. Slijmen met een horde luchtkussende snobs zat Ruby niet zo lekker, maar ze had het gedaan. Voor Jax.
Het erge was dat hoe meer tijd ze doorbracht met haar man, hoe meer ze besefte dat ze waarschijnlijk wel meer dan dit voor hem zou doen. Zijn starre houding begon haar steeds meer dwars te zitten. Ze wilde door zijn geharde imago heen breken en ontdekken waarom hij zich zo had afgesloten. Het was haar een raadsel hoe ze fysiek zo’n goede klik hadden terwijl hij emotioneel zo’n afstand hield. Als ze ernaar zou vragen, zou hij zeggen dat het puur seks was, maar dat zou gelogen zijn. Zo’n klik kon je niet hebben zonder er ook maar iets bij te voelen.
Wat ze ook niet begreep, was hoe hij zo’n macht over haar had, terwijl ze elkaar nog nauwelijks gezien hadden. In totaal hadden ze twee keer seks gehad. Of eigenlijk vijf keer op de ochtend na hun huwelijk en vier keer hier in hun suite waar ze vroeg in de middag al waren ingecheckt. Het cliché dat het om kwaliteit ging en niet om kwantiteit leek toepasselijk. Misschien brachten ze niet zoveel tijd met elkaar door als andere pasgetrouwde stellen, maar als ze wel samen waren... dan was het explosief.
Hoe had zo’n koppige recalcitrante man haar hart weten te veroveren? Verliefd was ze niet. Dat gevoel kende ze namelijk. Het was niet zo intens, maar gewoon een kort gevoel van euforie dat ook snel weer verdween. Wat ze voor Jax voelde, ging dieper. Zoals ze naar hem verlangde, was een oergevoel dat ze nooit eerder ervaren had. Hij maakte iets in haar los, een verlangen om te zijn wie ze wilde zijn, zonder de druk van Sapphies belofte aan hun moeder, de verwachtingen van het bedrijf en de verantwoordelijkheden die ze nu had.
In zijn jongere jaren was hij vast een foute jongen geweest. Zo zag hij er wel uit.
‘Volgens mij wordt die dromerige blik van je niet veroorzaakt door mijn danskunsten.’
Daarop deed ze een misstap waardoor ze op Otto’s tenen ging staan. ‘Sorry.’
‘Geeft niet. Het zou fijn zijn als een knappe meid zo zou kijken vanwege mij.’
‘Sapphie is een knappe meid.’
Er verscheen een frons op Otto’s gezicht. Eigenlijk had ze hem nooit anders gezien dan vrolijk.
‘We weten allebei dat Sapphie me als een vriend ziet. Iemand die ze laat opdraven als het nodig is.’
Ruby klopte hem bemoedigend op zijn schouder en zei: ‘We zijn praktisch samen opgegroeid. Je kunt haar niet kwalijk nemen dat ze op je rekent.’
‘Dat doe ik ook niet. Ik wilde alleen...’
Toen Ruby haar zus een keer had gevraagd of er meer dan vriendschap tussen haar en Otto was, had Sapphie gelachen. Iets wat ze nooit aan Otto kon vertellen.
‘Hoe gaat het eigenlijk met Sapphie?’
Blij dat hij van het gevoelige onderwerp was afgestapt, zei ze: ‘Elke dag beter.’
Tegen haar verwachting in werd Otto’s frons alleen maar dieper. ‘Er wordt geroddeld.’
Opnieuw trapte Ruby op zijn tenen. ‘Sorry. Waarover?’
‘Dat Sapphie ziek is, dat jij nu Seaborn’s leidt en over de financiële problemen van het bedrijf.’
‘Mensen moeten zich met hun eigen zaken bemoeien.’
Hij manoeuvreerde naar de rand van de dansvloer, zodat ze wat ruimte hadden. ‘Ze zeggen ook dat jij alleen met iemand als Jax Maroney zou trouwen om Seaborn’s te redden.’