Hij smoorde haar verdere bezwaren door zijn mond op de hare te drukken en haar te kussen tot ze was vergeten waar ze was, wie ze was, en wat ze hier deed.
Enkele minuten later lieten ze elkaar weer los, allebei onregelmatig ademend. Inmiddels zat zijn strikje scheef en de satijnen strik op een van haar schouders dreigde los te gaan.
Ze raakte haar lippen aan. Haar lippenstift was flink uitgevlekt. ‘Er wachten mensen op ons.’
‘Laat ze maar wachten.’
Vervolgens duwde hij haar tegen de deur en liet zijn hand onder haar jurk glijden.
Hoofdstuk 11
Bij de ingang bleef Jax verstijfd staan. Twijfel overstemde zijn vastberadenheid om de balzaal binnen te stappen en mensen te laten zien dat Jax Maroney terug was. Met honderden nieuwsgierige veroordelende blikken op hem gericht was dat moeilijker dan hij had gedacht.
‘Het komt wel goed,’ zei Ruby, die zijn aarzeling had opgemerkt en in zijn hand kneep.
Haar intuïtie was net zo beangstigend als de menigte. Al deed hij nog zo zijn best om afstand te houden, hij voelde zich op een onverklaarbare wijze tot haar aangetrokken. En hij wilde helemaal niets voelen. Waarom kon ze hem niet met rust laten? Waarom bleef ze graven en proberen door zijn barricade heen te breken?
Toen hij stil bleef, keek ze bezorgd. ‘Wat zit je dwars?’
Alles, wilde hij schreeuwen. Jij, deze mensen, mijn waardeloze vader, mijn geniepige moeder, ons huwelijk. Maar hij zou zich wel vermannen en zich eroverheen zetten, zoals hij altijd had gedaan in moeilijke tijden.
‘Niets.’ Vervolgens rechtte hij zijn schouders en verstevigde zijn grip op haar hand. ‘We maken er een geweldige voorstelling van.’
En dat deden ze. In de uren daarna glimlachte hij beleefd, schudde handjes en reageerde overal even enthousiast op. Mensen die hem jaren genegeerd hadden en hem gemeden hadden bij de lancering van Seaborn’s, hielden nu hun gezicht in de plooi en deden of ze hem mochten. Allemaal omwille van de vrouw naast hem. Ruby week niet van zijn zij en hield bij elke kennismaking zijn hand vast. Dankzij haar viel er geen enkele ongemakkelijke stilte. Opdringerige vragen wist ze te ontwijken door mensen af te leiden met haar bruisende karakter. Desastreuze opmerkingen wist ze af te doen met een stralende glimlach en haar gevatheid. Ze pakte iedereen in. Inclusief hem.
De seks van tevoren was bedoeld geweest als afleiding en had zijn verlangen naar haar misschien iets kunnen stillen. Maar door haar glimlach en de manier waarop ze in zijn hand kneep of een arm om hem heen sloeg alsof het de normaalste zaak van de wereld was, zou hij ook bijna in het sprookje gaan geloven.
Terwijl ze walsten op The Way You Look Tonight met haar verleidelijke lichaam dicht tegen het zijne gedrukt, vergat hij bijna de echte reden achter hun huwelijk.
‘Je bent nog steeds erg gespannen,’ fluisterde ze, met haar hand tegen zijn borst op de plek waar zijn ondoordringbare hart zat.
‘Zou jij dat niet zijn als je omringd werd door piranha’s die wachten op het moment dat je een misstap zet?’
‘Niet echt. Ik trap niet in al die opgeklopte onzin. Dat heb ik nooit gedaan.’
‘Dat komt doordat je bent opgegroeid in deze kringen en ze je accepteren zoals je bent.’
Terwijl hij haar over de dansvloer leidde, leunde ze iets achterover om hem aan te kijken, zonder ook maar een stap uit de maat te zetten.
‘Als je een beetje zou ontspannen, zouden mensen misschien niet zo geïntimideerd door je zijn.’
Wat bedoelde ze daarmee? Er was maar één reden waarom ze hem meden: zijn minderwaardige afkomst. Dachten ze soms dat hij er net als Denver met hun fortuin vandoor zou gaan?
‘Ik ben sociaal geweest vanavond.’
Daarop rolde ze met haar ogen. ‘Ja, maar wel ietwat dreigend en nors.’ Haar vingertop gleed over een groef in zijn voorhoofd. ‘Dat blijkt hier wel uit.’
‘Pech. Ik ben wie ik ben.’
Hij draaide zijn hoofd iets naar links, waardoor haar pols tegen zijn lippen kwam. De adem stokte in haar keel toen hij de gevoelige huid daar kuste en met zijn tong langzaam rondjes draaide om het plekje waar haar hartslag klopte. Dit was haar ondergang geweest die bewuste ochtend in de B&B, en het had weer hetzelfde effect. Haar huid tintelde, haar spieren verslapten en haar benen wilden uit elkaar gaan.
‘Doe dat als jullie alleen zijn.’
Otto Smit, die al heel lang bevriend was met de familie Seaborn en af en toe Sapphires date was bij sociale gelegenheden, kwam naast hen dansen. Jax had hem eerder deze avond al ontmoet, en hoewel het hem een aardige kerel leek, had de man hem de hele avond in de gaten gehouden.
Ruby wuifde hem weg. ‘Ga toch weg, kleintje.’
‘Kleintje?’ reageerde Otto met geveinsde woede. ‘Ik ben groter dan jij, onderdeurtje.’