Hij had ‘s nachts doorgewerkt en haar eenmalige aanbod voor een etentje afgeslagen. Tot haar frustratie miste ze hem. Onmogelijk als je bedacht dat ze hem nauwelijks kende. Hoewel hij de sleutel die ze hem had gegeven nog maar één keer had gebruikt, die avond dat hij weer was weggegaan, hoopte ze ergens dat hij haar voorwaarde zou negeren en onverwachts langs zou komen. Hoe had zo’n irritante patser zich in zo’n korte tijd zo in haar leventje kunnen wurmen?
Ze had zich beziggehouden met ontwerpen en met de organisatie van het feest van het jaar. Aangezien het op zo’n korte termijn was, waren alle uitnodigingen per exprespost bezorgd, met duidelijke instructies om binnen een dag te reageren. Opal had zich daarover ontfermd terwijl Ruby het mysterie in stand had gehouden door telefoontjes te negeren en zich te verstoppen in haar werkruimte of appartement als mensen langskwamen. Gelukkig hadden de mensen in haar sociale kring geen excuus nodig voor een feestje. Ze smulden van het mysterie en waren in groten getale aanwezig. Ze had het vermoeden dat zodra ze de reden voor het feest zou onthullen - of zou binnenlopen aan zijn arm - het nog weken zou nagonzen.
Eigenlijk had Jax het maar makkelijk, aangezien zijn taak zich achter de schermen afspeelde. Zij moest mensen ervan zien te overtuigen dat hij de liefde van haar leven was. Wat had haar bezield?
Toen haar blik op het elegante witgouden armbandje met parels om haar pols viel, wist ze het weer. Ze deed het voor Sapphie, voor Seaborn’s, voor haar moeder, en zodat zijzelf nog veel meer prachtige creaties als deze kon maken. Ze kon dit. Ze had geen keus. Als ze faalde en Jax ervandoor zou gaan... Daar wilde ze niet aan denken.
‘Klaar om naar beneden te gaan?’
Toen Jax uit de badkamer van het penthouse kwam, sloeg haar hart op hol. Kijkend naar haar man kwam er één woord in haar op: verrukkelijk. Zijn haar zat strak naar achteren waardoor zijn betoverende donkere ogen nog meer opvielen, en het smetteloos witte overhemd onder zijn smoking accentueerde zijn gebruinde huid. Als hij straks die balzaal binnen liep, zou hij binnen enkele minuten de helft van de aanwezigen overtuigd hebben van zijn goede afkomst: de vrouwelijk helft.
‘Laten we het maar doen,’ zei ze, waarna ze haar indigoblauwe satijnen Griekse jurk gladstreek, hopend dat haar handen geen strepen achter zouden laten. Zo erg zweette ze.
Hij kwam op haar af, terwijl de skyline van Melbourne glinsterde op de achtergrond. Maar zelfs het glorieuze uitzicht leidde niet af van haar prachtige man, die uit een vaas een roos pakte en die vervolgens met een zwierig gebaar aanbood.
‘Charmant, hoor.’ Ze rook eraan. De zoete geur deed haar denken aan het lievelingsparfum van haar moeder.
Op dat moment drong het pas echt goed tot haar door waaraan ze begonnen was. Ze zou moeten liegen tegen vrienden van haar moeder, mensen die haar respecteerden en verwachtten dat ze haar moeders naam eer zou aandoen. Lieve help.
‘Hé.’ Met zijn vinger tilde hij haar kin omhoog.
Snel knipperde ze voor de tranen die in haar ogen prikten konden vallen.
‘Dat heb ik ooit in een film gezien en ik dacht dat je het wel leuk zou vinden, niet dat je erom zou moeten huilen.’
‘Waarom zou ik het leuk vinden? Omdat ik eierstokken heb?’ Als een echte man kromp hij ineen toen het over vrouwelijke organen ging.
‘Omdat ik denk dat je stiekem een romanticus bent.’ Het mooie aan zijn veronderstelling was dat het haar had afgeleid van de behoefte om te huilen.
‘Waarom denk je dat?’
Daarop deed hij een stap achteruit en gebaarde naar haar jurk. ‘Je houdt van chique kleren en mooie sieraden. En ik heb je verzameling gezien.’
‘Welke verzameling?’
‘Meidenfilms.’
‘Wanneer dan?’
‘Die avond dat je me meenam naar je appartement. Je was zo druk bezig om me de les te lezen dat je niet doorhad dat ik onderzoek deed.’
Daarop rolde ze met haar ogen. ‘James Bond mag wel oppassen.’
Hij gniffelde. ‘Ik kan die dweperige onzin niet aanzien. Je moet wel een romanticus zijn.’
Dat maakte haar aan het lachen, wat de gespannen sfeer iets verlichtte en haar iets minder verdrietig maakte.
Sapphie had hun moeder beloofd om het bedrijf draaiende te houden. Mama was er niet meer. Ze zou het wel begrepen hebben dat Ruby voor het goede doel een schijnhuwelijk was aangegaan.
‘Dus dat zit je elke nacht op kantoor te doen.’
Vragend trok hij een wenkbrauw op.
Ze prikte tegen zijn borst. ‘Je bent mijn collectie online aan het bekijken. Je favoriet is vast die film waarin ze elkaar online ontmoeten en iets krijgen...’
‘Sinds we getrouwd zijn, ben ik niet van mening veranderd.’ Hij pakte haar hand en trok haar tegen zich aan. ‘Je praat nog steeds te veel.’