‘En hierna?’
‘Mijn favorieten.’ Ze pakte een zwartfluwelen zakje en leegde de inhoud in haar handpalm. ‘Roze diamanten.’
‘De zeldzaamste diamanten ter wereld.’
Toen hij een vinger naar ze uitstak, raakte hij haar, waardoor de adem in haar keel stokte. Dat er daarbij een schok door haar lichaam ging, zou haar niet moeten verbazen. Niet na wat ze die ochtend in de B&B hadden gedaan in en buiten de slaapkamer, genietend van hun pas ontdekte lichamelijke klik.
‘Ik ben van plan een serie ringen te maken. Verlovingsringen en eternity-ringen.’
Er trok een schaduw over zijn gezicht. ‘Over verlovingsringen gesproken, je moet er echt eentje gaan dragen.’
‘Dat hoeft niet.’ Ze sloot haar hand om de diamanten en goot ze terug in het fluwelen zakje. ‘Als mensen ernaar vragen, zeg ik wel dat je er eentje laat maken.’
Zijn mond vertrok, wat ze niet begreep. Waarom zou hij haar willen brandmerken als de zijne als dit huwelijk toch maar tijdelijk was? Ze wilde geen dure verlovingsring die ze uiteindelijk weer af moest doen. Het was al moeilijk genoeg om de standaard gouden ring te dragen om de schijn op te houden.
‘Waarom wil je er geen?’
Hoe kon ze dat uitleggen zonder over te komen als een onnozele romanticus? Ze had altijd gedacht dat ze haar eigen verlovingsring zou ontwerpen, met een briljant geslepen roze diamant. Het had romantisch moeten zijn en de man van haar dromen zou alles doen om haar gelukkig te maken. Ondanks hun lichamelijke klik was Jax Maroney die man niet.
‘Als een man een verlovingsring om deze vinger schuift, wil ik dat het echt iets betekent.’
Daarbij wapperde ze met de ringvinger aan haar linkerhand, en hij deinsde terug alsof ze hem een klap in zijn gezicht had gegeven.
Ze haalde haar schouders op en negeerde het schuldgevoel omdat ze hem onnodig had gekwetst. ‘Als je niet tegen de waarheid kunt, moet je het niet vragen.’
‘Ik heb altijd liever de waarheid,’ zei hij op onheilspellende toon. ‘Daarom zal ik ook eerlijk zijn. Ons huwelijk moet mensen overtuigen, en als jij denkt dat ze geloven dat de beste juwelier in de stad geen verlovingsring zou dragen, dan ben je niet goed wijs.’
Daarop pakte hij haar hand en wreef met zijn duim over de glinsterende nieuwe trouwring. ‘Ik heb me aan mijn deel van de afspraak gehouden en ben niet meer onder jullie prijzen gaan zitten. Nu is het jouw beurt.’
Het warme gevoel dat omhoog kroop van haar vinger naar haar arm negeerde ze. Dit was niet het moment om opgewonden te raken. Ze moest zich verzetten tegen een man die het gewend was om zijn zin te krijgen. Hoewel ze er niets op tegen zou hebben als hij haar naar de slaapkamer zou commanderen...
Ze trok haar hand uit de zijne, opgelucht en tegelijkertijd teleurgesteld toen hij losliet.
‘Eind deze week tijdens onze receptie word je aan iedereen voorgesteld. Wat wil je nog meer?’
Een moment lang hoopte ze dat hij ‘jou’ zou zeggen. Zo’n effect had hij op haar, terwijl ze hem nog nauwelijks kende.
‘Ik wil mijn bedrijf uitbreiden en jouw vrienden kunnen me daarbij helpen. Organiseer maar een feestje.
Maar ik zou wel zorgen dat ons huwelijk overtuigend overkomt, want ik weet dat die parasieten elke stap die je zet nauwlettend in de gaten houden.’
Zijn verbitterde toon gaf haar de rillingen. Eigenlijk zou ze het moeten laten rusten, maar de kille blik in zijn ogen maakte meer bij haar los dan alleen nieuwsgierigheid.
‘Was het erg toen je vader naar de gevangenis moest?’
Hij verstijfde en zette zijn masker weer op. De enige beweging was het kloppen van zijn hartslag in zijn hals. Een gevoelig plekje, had ze ontdekt tijdens hun marathonsessie in de B&B.
‘Best wel.’
Er zat geen emotie in zijn stem, maar er klonk een behoefte aan goedkeuring in door.
‘Wil je erover praten?’
Toen haar vingertoppen de zijne raakten, deinsde hij terug, en haar hoop op een meer dan lichamelijke band was snel vervlogen.
‘Nee.’
Resoluut draaide hij zich om en liep richting de deur. Even bleef hij staan en schonk haar een ijzige blik.
‘Probeer niet om een band met me op te bouwen. Ik heb al gezegd dat ik daar niet het type voor ben.’
Terwijl ze hem nakeek, wilde ze, om een of andere onverklaarbare reden, dat hij dat wel was.
Als de elite van Melbourne een evenement organiseerde, gingen ze naar het Palladium van het Crown Casino Hotel. Ruby had daar al vaak een bal bijgewoond, en het leek haar ook een geschikte plek voor een grootse receptie. Haar stiekeme huwelijk zou voor velen een schok zijn, dus ze wilde iedereen overdonderen. Een lastige taak, maar ze ging vol goede moed een poging wagen.
Jax had ze nauwelijks meer gesproken sinds haar mislukte poging om een diep gesprek met hem aan te gaan.