‘Moeilijk gesprek?’
‘Het viel mee.’
Hij kon het niet laten om met zijn vinger over de groef tussen haar wenkbrauwen te gaan. ‘Wat is dit dan?’
Haar vermoeide glimlach veroorzaakte een ongemakkelijk gevoel in zijn borst.
‘Eigenlijk ging het beter dan verwacht. We hebben ook wat andere dingen uitgepraat.’
‘En het nieuws over ons huwelijk?’
‘Saph wil je ontmoeten.’ Haar vinger ging horizontaal over haar hals. ‘Bereid je maar voor.’
Daarop lachte hij en het verbaasde hem hoe vaak hij dat al gedaan had sinds hij haar had ontmoet. ‘Nu?’
Bijtend op haar onderlip knikte ze. ‘Wees een beetje voorzichtig met haar, oké? Saph kan flink tekeergaan, maar ze is nog steeds herstellende en stress is niet goed voor haar.’
‘Het komt wel goed.’ Daarna drukte hij zijn vingers op haar lippen om haar de mond te snoeren, waarbij hij werd overvallen door de stroomstoot naar zijn kruis die hij al kreeg bij de minste beweging van haar lippen onder zijn aanraking.
Haar ogen werden groot toen zijn vingers verder gleden en hij haar wang even vastpakte in een onkarakteristiek teder gebaar, waardoor hij niet wist hoe snel hij de auto uit moest komen. Wat gebeurde er toch met hem? Sinds die ring om zijn vinger zat, leek hij ineens een watje te zijn geworden.
Hij trok zijn hand terug en duwde het portier open. ‘Als ik over tien minuten niet terug ben, moet je de politie bellen.’
Daarop glimlachte ze, wat weer een ergerlijke steek in zijn borst veroorzaakte.
‘Succes. Dat heb je wel nodig.’
Hij beende over het weelderige terrein, uitkijkend naar zijn ontmoeting met de vrouw wier keiharde reputatie haar vooruitging. En hoe sneller hij dit achter de rug had, hoe eerder hij zich kon richten op belangrijkere zaken, zoals zijn huwelijksnacht. Daarop versnelde hij zijn pas en liep de hoek van het gebouw om, waarna hij bijna tegen een tengere blondine op botste.
‘Je hebt wel lef,’ zei ze, en ze prikte in zijn borst. ‘Eerst richt je ons familiebedrijf ten gronde en daarna maak je misbruik van onze benarde positie door met mijn kleine zusje te trouwen.’
Haar diepblauwe ogen die schitterden van boosheid leken opvallend veel op de saffieren van Seaborn waar haar mijn bekend om stond. Daar had ze vast ook haar naam aan te danken. Sapphire Seaborn was net zo mooi als haar zus, al zag hij wel tekenen van stress. Eigenlijk wilde hij geen ruziemaken en haar stress niet verergeren, maar hij liet zich ook niet intimideren door een vrouw die overhaaste conclusies trok. Met opgeheven handen deed hij een stap terug. Maar aan de woeste glinstering in haar ogen te zien, hield dat haar niet tegen.
‘Ik heb helemaal niets ten gronde gericht. Er is een gezonde concurrentie tussen onze mijnen. Die van jou heeft het zwaar, dat weet ik, maar als je maar half zo’n slimme zakenvrouw bent als ik gehoord heb, weet jij dat Maroney Mine maar een klein deel van het probleem is.’
Toen ze knikte, ging hij verder: ‘Ik ben naar Melbourne gekomen om een overname voor te stellen -’
‘Maar in plaats daarvan heb je mijn zus maar voorgesteld om te trouwen,’ brieste ze.
‘Eigenlijk was het haar idee.’
Met een schok keek ze op. Wat?’
‘Je zus is heel vindingrijk en denkt vooruit.’
Zelf was hij nooit op zo’n bizarre oplossing gekomen, maar hij bewonderde Ruby er wel om.
‘Gek kind,’ mompelde ze. Even leken haar mondhoeken omhoog te krullen voor ze hem weer aankeek met een vernietigende blik. ‘Weet wel dat dit typisch iets voor Ruby is. Ze stort zich ergens op en gaat er helemaal voor, zonder na te denken over de toekomst.’
Waarom ze hem dit vertelde wist hij niet, en net toen hij zijn mond opende om te reageren ging ze verder.
‘Dus luister goed. Je moet niet meer achter haar enthousiasme zoeken.’
Aha... Dit was haar manier om hem te waarschuwen dat hij haar zus niet mocht kwetsen. Dat respecteerde hij. Hij hechtte waarde aan loyaliteit, aangezien zijn ouders dat niet hadden. Niet naar hun vrienden, niet naar elkaar en niet naar hem. Ze hadden mensen die om hen hadden gegeven miljoenen ontfutseld en daarna had zijn moeder zijn vader ervoor laten opdraaien en hadden ze beiden hun enige zoon in de steek gelaten door niet na te denken over de consequenties van hun acties. Nu Sapphire hem boos aan stond te kijken uit zorg voor haar zus, steeg ze enorm in zijn aanzien.
‘Dit huwelijk is een zakelijke overeenkomst. Meer niet.’
Even aarzelde ze. ‘Voor jou misschien, maar ik ken Ruby. Jullie zullen veel tijd met elkaar doorbrengen en jullie moeten doen alsof jullie tortelduifjes zijn, dus het zou niet gek zijn als er iets tussen jullie gebeurt.’
Daarop knipte ze met haar vingers onder zijn neus. Een gedurfd gebaar waar elke andere man van zou schrikken. ‘Onthou dat het niets te betekenen heeft. Het is haar manier om aan jou en alle anderen te bewijzen dat ze er wel wat van kan maken.’