‘Ik trouw over een halfuur met Jax Maroney.’ Hardop klonk het nog belachelijker en ze was blij dat ze nog niet uit de auto waren gestapt, want haar nicht trok wit weg en was vast achterover geslagen van schrik.
Opals mond ging een paar keer open en dicht voor ze zei: ‘Ik begrijp het niet.’
Nu kwam het moeilijkste gedeelte: liegen tegen haar nicht. Maar zij en Jax waren het eens geweest dat niemand de waarheid mocht weten. Dan was er minder kans dat zou uitlekken dat het een schijnhuwelijk was. ‘We hebben elkaar ontmoet in Broome toen ik daar was voor die expositie over parels en sindsdien hebben we een relatie op afstand.’
Opal leek er niets van te geloven. ‘Waarom heb je in hemelsnaam niets gezegd?’
Gelukkig had ze dat antwoord ook voorbereid. ‘Omdat hij ons uit de handel drijft. Sapphie zou me vermoorden als ze het wist.’
Er verscheen een flits van begrip in Opals ogen. ‘Je doet dit voor de zaak.’
Ruby had haar zo graag de waarheid verteld, maar ze had afgesproken dat het tussen haar en haar zogenaamde bruidegom zou blijven. ‘Het leek ons een goed moment voor een volgende stap in onze relatie.’
Dat was niet helemaal gelogen. Dit was ook een goed moment om een volgende stap te zetten in haar relatie met Jax, zodat hij zijn plannen voor een overname even zou laten rusten en Seaborn’s weer de kans zou krijgen om te schitteren.
Er glinsterden tranen in Opals ogen. ‘Je bent geweldig. Als je me nodig hebt, ben ik er voor je.’
‘Dank je, lieverd.’
Daarop gaven ze elkaar een knuffel en Ruby was dankbaar dat haar eerste moeilijke taak van vandaag erop zat. Nadat ze elkaar hadden losgelaten, bereidde Ruby zich voor op de volgende. ‘Er is nog iets...’
Opals blik schoot naar haar buik. ‘Je bent toch niet zwanger?’
Echt niet. Alsof deze bizarre situatie nog niet ingewikkeld genoeg was. Als ze met Jax naar bed zou gaan, zou ze wel zorgen dat ze het veilig deden.
Dat ene woordje zat haar dwars: als... Misschien ging ze zo op in haar leugens dat ze nu ook al tegen zichzelf begon te liegen. Gezien de aantrekkingskracht tussen hen kwam het niet zo overtuigend over. Jax had duidelijk gemaakt dat hij er niet op tegen was. Zij had geweigerd. In theorie heel makkelijk, maar hield ze dat vol als die ring eenmaal om haar vinger zat en ze moesten doen alsof ze gek op elkaar waren? Verdorie, de kans leek groot dat ‘als’ in ‘wanneer’ zou veranderen.
‘Nee, niet zwanger, maar het is wel net zo ernstig.’ Daarop pakte Opal haar bij haar arm. ‘Wat is het?’
‘Je mag Sapphie hier niets over vertellen.’
Opal liet haar hand los en keek alsof ze haar had gevraagd om tegen de paus te liegen.
‘Tot nadat ik getrouwd ben,’ voegde ze eraan toe, waarna Opal zuchtte van opluchting. ‘Na de ceremonie ga ik bij haar langs om haar het nieuws te vertellen.’
Opal bestudeerde haar gezicht op zoek naar antwoorden die ze niet wilde geven. ‘Weet je dit wel zeker?’
Ze knikte en zei: ‘Ik ga over een halfuur trouwen.’ En niets, zelfs niet de vlinders die inmiddels een wild feestje hielden in haar buik, konden haar tegenhouden. ‘Laten we gaan.’
Na een diepe zucht hield Opal de rest van haar scherpe observaties voor zich, terwijl Ruby haar make-up en haar controleerde in de achteruitkijkspiegel. Eigenlijk kon het haar niet schelen hoe ze eruitzag. Met een krultang gemaakte krullen waren losjes samengebonden in een knot op haar hoofd en er hingen een paar lokken los.
Ze had zich laten opmaken in een warenhuis en droeg een klassieke jurk met bijpassende schoenen. Maar het waren slechts rekwisieten voor het grootste optreden van haar leven, een schijnvertoning die ze moest opvoeren omwille van Sapphie, Opal en alle werknemers en hun families die al tientallen jaren in de Seaborn-mijn werkten. Ze kon dit wel.
Nadat ze al haar moed bij elkaar had geraapt, wilde ze de spiegel terug op zijn plek duwen. Op dat moment zag ze het enige emotionele wat ze zichzelf gegund had op deze surrealistische dag: de parels van haar moeder. De parels die Mathilda op haar eigen trouwdag had gedragen, waarover haar vaders overgrootvader, de oprichter van Seaborn’s, had gezegd dat ze aan elke Seaborn-vrouw die ging trouwen moesten worden doorgegeven. Ze had altijd graag gewild dat haar moeder een rol zou spelen op haar bruiloft, wanneer dat ook zou zijn, en door de parels te dragen voelde het alsof ze heel dichtbij was.
Sapphie had hun moeder beloofd om Seaborn’s succesvol te maken. En Ruby had hetzelfde gedaan toen ze erop had gestaan dat Sapphie met verlof zou gaan, omdat anders niet alleen hun inkomensbron, maar ook Saphs gezondheid gevaar liep. Het zou haar niet gebeuren dat ze zou falen een maand nadat Sapphie was ingestort en pas een jaar nadat hun moeder was overleden.