‘Daar valt niet over te onderhandelen,’ voegde ze eraan toe.
'Jij bent niet in een positie om dat te bepalen,’ zei hij. Zij wilde zijn medewerking, en hoewel hij het nut van haar plan wel inzag, gaf hij niet zomaar toe.
‘Goed dan,’ zei ze met een opstandige blik.
Dat ze er ‘zonder seks’ achteraan mompelde, negeerde hij, en hij liet haar denken dat hij daarmee instemde. Het zou leuk worden om haar het tegendeel te bewijzen.
‘Mooi zo.’ Met zijn armen over elkaar leunde hij tegen de muur, en afgaande op haar frons ontging zijn zelfingenomenheid haar niet. ‘Laten we wel afspreken dat er in dit huwelijk geen plek is voor emoties. Vrouwen staan erom bekend dat ze de zaken ingewikkelder maken door verliefd te worden.’
Daarop lachte ze hard, zonder dat er plezier in klonk. ‘Ik? Verliefd op jou? Maak je geen zorgen. Dat gebeurt niet. Ik heb geen illusie over wat dit huwelijk inhoudt: een zakendeal waarvan beide partijen profiteren.’
Vreemd genoeg zat haar overtuiging dat ze nooit voor hem zou vallen hem flink dwars. Niet dat hij wilde dat ze verliefd op hem werd, maar waarom moest ze het laten klinken alsof het bespottelijk was? Zou het kunnen zijn dat ze diep vanbinnen dezelfde vooroordelen over hem had als de rest? Eens een Maroney, altijd een Maroney?
‘Nou?’ Ongeduldig trommelde ze met haar vingers tegen haar heupen.
‘Meen je dit echt serieus?’
Ze rolde met haar ogen. ‘Denk je dat ik mezelf zo voor schut zou zetten als ik het niet meende?’
‘Daar zit wat in.’
Een afwijzing lag op het puntje van zijn tong. Hoewel het vooruitzicht van seks met deze pittige tante heel aantrekkelijk was, kon hij wel makkelijkere manieren bedenken om dat voor elkaar te krijgen. En wat betreft het geaccepteerd worden door de stad...
Even keek hij op, zag de CEO van een internationale mijngigant in gesprek met een concurrent en verstijfde. Zolang hij aan de zijlijn stond, zou hij geen aansluiting vinden in de zakenwereld. En dat had hij wel nodig als hij internationaal wilde gaan met zijn mijn. Hoewel dit bespottelijke voorstel hem niet lekker zat, zou hij alles doen om dat voor elkaar te krijgen.
Wat is er?’
‘Niets.’ Bewust ontspande hij zich. ‘Zit er een tijdslimiet aan die overeenkomst?’
Haar wenkbrauwen kromden iets. ‘Hoelang blijf je in de stad?’
‘Aanvankelijk was ik van plan om drie tot zes maanden te blijven.’
Haar zichtbare opluchting ergerde hem meer dan hij wilde toegeven.
‘Dat is lang genoeg om onze doelen te realiseren en daarna kun jij terug naar je geliefde mijn en doen we alsof we een relatie op afstand hebben.’
‘Dat was mijn aanvankelijke plan, maar inmiddels ben ik van plan om langer te blijven.’
Dat overviel haar. Haar mond viel open en hij plaatste een vingertop onder haar kin om hem dicht te doen.
Hij grinnikte. ‘Je denkt toch niet dat ik zo’n moeite zou doen om geaccepteerd te worden als ik er over een paar maanden alweer vandoor zou gaan?’ Hij schudde zijn hoofd. ‘Nee, hoor. Ik blijf.’
Toen ze stil bleef en hem aankeek alsof hij hoorntjes had gekregen, boog hij voorover en fluisterde in haar oor: Wil je nog steeds mijn vrouw worden? Voorgoed?’
Hij had verwacht dat ze achteruit zou deinzen, tekeer zou gaan, ervandoor zou gaan. Maar hij had kunnen weten dat ze zich niet zou laten kennen.
Haar hand gleed achter zijn nek en ze ging op haar tenen staan. ‘Ja, dat wil ik,’ mompelde ze tegen de zijkant van zijn mond, en daarna kuste ze hem.
Hoofdstuk 5
‘Wie was die sexy blondine die je kuste?’
Murray was Jax’ manager in Melbourne, maar dat betekende niet dat hij hem mocht. Bij binnenkomst had hij eerst allerlei aanwezigen de hand geschud voor hij naar zijn baas was gekomen. Als Jax niet zoveel waarde hechtte aan Murrays vakkennis, zou hij de slijmbal ontslaan.
Hij volgde Murrays blik naar Ruby, die omringd werd door een groep opgedofte vrouwen die haar en haar sieraden bewonderden. En zij glimlachte, knikte en kletste, volledig op haar gemak in deze omgeving, terwijl hij probeerde te bevatten wat ze zojuist afgesproken hadden.
‘Dat is mijn... verloofde.’ Zelfs als hij het uitsprak, drong het nog steeds niet echt tot hem door.
Murray floot zachtjes. ‘Je wat? Ik zou zweren dat je zei dat dat stuk je verloofde is. Wauw, ze is -’
Met een vernietigende blik legde Jax zijn manager het zwijgen op.
‘Waarom heb je daar niets over gezegd?’
‘Dat heb ik net gedaan. Vertel me nou maar wat ik vanmorgen gemist heb op kantoor.’
Murray mompelde nog iets voor hij zijn e-mailprogramma opende op zijn smartphone. ‘Niets wat niet kan wachten tot vanmiddag,’ zei Murray, waarna hij door zijn e-mails scrolde, er eentje uitpikte en zijn telefoon uitstak naar Jax zodat die hem kon lezen. ‘Heb je de mediaberichten gehad?’