Daarop tikte hij tegen zijn borstkas. ‘Er zit hier geen hart, ik ben net als de tinnen man.’
Als kind was ze altijd dol geweest op De Tovenaar van Oz en dat deze grote boze zakenman de film kende, vond ze zeer vertederend.
‘Je wilt geaccepteerd worden
‘Als zakenman,’ onderbrak hij haar, waarop hij een wegwuivend gebaar naar de menigte maakte. ‘Het interesseert me niet wat zij van me vinden.’
Zijn uitleg bevestigde alleen maar dat het hem meer deed dan hij liet merken dat hij uitgebannen werd.
‘Goed dan. Je wilt dat ze je accepteren als zakenman en ik wil dat mijn familiebedrijf blijft bestaan. Misschien moeten we samen een oplossing bedenken.’
Zijn frons werd nog dieper. ‘Hoezo? Zoals je al zei, kennen we elkaar nauwelijks. Waarom zou ik mijn privé-zaken met jou bespreken?’ Hij schudde zijn hoofd. ‘Zakelijke voorstellen, daar kan ik iets mee. Maar dit?’ zei hij, en hij wees naar de mensenmassa. ‘Hierin ben ik hopeloos.’
Terwijl ze hem aankeek, kwam er een idee bij haar op. Misschien kon ze hem een voorstel doen waarbij ze beiden baat hadden. Het idee kreeg langzaam vorm en ineens wist ze het, en ze hapte naar adem.
Wat is er?’
Ze keek naar zijn linkerhand en vroeg: ‘Ben je getrouwd?’
‘Nee.’
‘Heb je een relatie?’
Zijn frons werd minder en die sexy grijns verscheen opnieuw. ‘Als dit jouw manier is om me mee uit te vragen -’
‘Ik vraag je niet mee uit.’ Ze plaatste haar handen tegen zijn borstkas, liet ze langs zijn revers glijden en trok hem naar zich toe. ‘Ik vraag je ten huwelijk.’
Nadat Denver opgepakt was, had Jax heel wat bizarre voorstellen gehad van de media, maar niets was zo bizar als een huwelijksaanzoek van Ruby Seaborn.
‘Je hoeft niet zo’n moeite te doen om me in bed te krijgen, hoor. Ik ben er wel voor in.’
Daarop lachte ze, hard en oprecht, en iets binnen in hem trok samen van verlangen. ‘Het is niet wat je denkt. Het is een zakelijk voorstel.’ Ze gebaarde dat hij dichterbij moest komen, en dat deed hij maar al te graag. Toen hij in haar oor had gefluisterd, had hij fruit geroken. Aardbei? Framboos? Bosbes? Een heerlijk uitnodigende geur...
‘Hoeveel heb je daarvan op?’ vroeg hij, wijzend naar haar wijnglas.
‘Niet genoeg,’ mompelde ze.
Haar spottende glimlach maakte haar nog intrigeren-der. Hij had vaak voorstellen van vrouwen gehad, maar tot nu toe nog geen huwelijksaanzoek.
‘Luister even, oké?’
Toen ze een hand op zijn arm legde, bleef hij roerloos staan. Het was een onschuldig gebaar, maar dat was de reactie van zijn libido niet. ‘Ik ben een en al oor.’
Haar hand gleed omlaag en pakte de zijne vast, waarna ze hem meetrok naar het rustigste hoekje in de ruimte.
‘Eigenlijk zou je op je knieën moeten als je het goed wilt doen,’ plaagde hij.
‘Hou je mond.’
‘Zo praat je toch niet tegen je toekomstige verloofde?’
‘Jemig, wat ben jij een vervelende -’
‘Je windt er geen doekjes om hoe graag je mijn vrouw wilt worden. Dat mag ik wel.’
Er verscheen een glinstering van plezier in haar ogen. ‘Oké, dat verdien ik aangezien dat aanzoek nogal spontaan was. Maar als je mijn plan hebt gehoord, ben je het vast met me eens dat trouwen een logische stap is.’
‘Denk je? Want trouwen met een vreemde klinkt niet erg aanlokkelijk. Niet dat ik tegen het huwelijk ben, maar ik heb altijd gedacht dat als ik me zou binden aan een vrouw, we eerst een serieuze relatie zouden hebben.’
‘Je praat te veel. Typisch een CEO,’ verzuchtte ze. ‘Typisch?’
‘Opgeblazen en zelfingenomen, dol op het geluid van zijn eigen stem.’
Wat was het heerlijk om met haar te bekvechten. Ze was scherp, mooi en intelligent, een gevaarlijke combinatie voor zijn zelfbeheersing.
‘Waarom leg je je bespottelijke voorstel niet uit in plaats van mijn kwetsbare ego te strelen?’
‘Kwetsbaar? Ja, vast,’ snoof ze.
‘Je hebt twee minuten en die gaan nu in...’
‘Ik had ongeduldig moeten toevoegen aan die lijst van dubieuze karaktertrekken.’
‘Nog negentig seconden...’
‘Ik wil Seaborn’s redden, jij wilt toegelaten worden tot de high society van Melbourne. Ik kan je daarbij helpen, als jij in ruil een jaar niet meer onder onze prijzen gaat zitten en ons een kans geeft om weer winstgevend te worden.’
Het was dom geweest om eruit te flappen dat de menigte hem meed. Zo’n slimme vrouw had natuurlijk door hoe belangrijk het echt voor hem was, en gebruikte dat nu om hem te chanteren tot een huwelijk. Gedurfd.
‘Waarom denk je dat ik jou nodig heb om tot de elite van Melbourne toegelaten te worden?’