‘Je bent op haar centen uit, engerd! Je hebt je zeker al rijk gerekend. Daar zal ik een stokje voor steken. Weet je wel met wie je te doen hebt, vuile huichelaar?’
Jonathan blijft heel rustig. ‘Ja, dat weet ik inderdaad. Ik heb hier te doen met de man die van zijn positie misbruik heeft gemaakt en Elise jarenlang heeft misbruikt.’
‘Leugenaar! Hou je kop dicht! Dat zuig je uit je duim! Je gelooft dit zelf toch zeker niet?’
‘Ik moet het helaas wel geloven,’ zegt Jonathan. ‘Je hebt haar zelfs op haar vijftiende jaar zwanger gemaakt. De vrouw die bij haar abortus heeft gepleegd, wil in de rechtszaal getuigen.’
‘Wat?’ Naomi kijkt haar zus aan. Is dit waar? Ze ziet de gekwelde blik in Elises ogen en het lijkbleke gezicht van haar oom. Het moet wel waar zijn!
‘Wilt u de e-mail van die dame zien?’ vraagt Jonathan tergend kalm.
‘Vuile schoft! Jij…!’ Oom Evert stapt met gebalde vuisten op hem af. ‘Ik zal je krijgen!’
Jonathan pakt het zware bronzen kruis van het altaar om het gevaar af te wenden en houdt het met gestrekte armen voor zich.
Naomi kijkt naar haar zus, die vol vertrouwen naar Jonathan kijkt, naar zijn ogen vol vuur. Ze denkt vast dat het kruis oom Evert zal tegenhouden, maar die rukt het kruis uit Jonathans handen.
‘Nee!’ gilt Elise. ‘Niet doen! We houden van hem!’
Naomi ziet hoe het kruis woest tegen Jonathans hoofd wordt geslagen. Bij de derde slag stort hij op de grond neer. Zijn ogen zijn open en Naomi ziet bloed uit zijn mond sijpelen. Elise gilt. Door een waas ziet Naomi mensen binnenrennen. Hun gekrijs en geschreeuw dringen nauwelijks tot haar door, en dan valt ze flauw.
November 2011
Elise
‘Kom binnen.’
De psychiater houdt de deur van haar kamer voor Elise open.
‘Fijn dat ik meteen mocht komen, Christien,’ zegt Elise en ze loopt naar binnen.
‘Wat is er gebeurd?’ vraagt de psychiater als Elise verkrampt blijft staan.
‘De politie was net bij ons op de boerderij. Hij deugde niet, het is zo afschuwelijk.’ Ze slaat haar handen voor haar gezicht. ‘Ze zijn erachter gekomen dat hij niet deugde.’
‘Hij zit nu opgesloten, hij wordt veroordeeld,’ zegt Christien rustig. ‘Je hoeft niet meer bang voor hem te zijn. Ga even zitten.’
‘Het gaat niet over mijn oom,’ zegt Elise terwijl ze gaat zitten. ‘Het gaat over Jonathan. Hij deugde niet. De priesteressen zaten ook in het complot. Ze hebben bekend. De politie vertrouwde het niet, en toen hebben ze alles uitgezocht. Ze kwamen erachter dat er telkens een groot bedrag van de rekening van de Ark naar Costa Rica was verdwenen. Het geld was zogenaamd om de Ark mee te kopen. Maar de Ark was helemaal niet te koop. Over twee maanden zou het pand worden gesloopt. Ik vertrouwde hem. Ik heb mijn hele familie aan hem opgeofferd. Ik heb iedereen ongelukkig gemaakt omdat ik geloofde wat ze zeiden.’ Elise slaat haar handen voor haar gezicht. ‘De priesteressen bleken zijn vrouwen te zijn. Ze zouden naar Costa Rica vertrekken. De politie heeft de tickets gevonden. Over een maand zouden ze al weg zijn geweest. Ze wilden daar een luxe bordeel opzetten. Ze hadden al vrouwen gekocht… Hoe kon ik zo stom zijn…?’
‘Elise.’ Christien pakt haar hand. ‘Jij bent jezelf verloren door wat je oom je heeft aangedaan. Daardoor heb je je toevlucht genomen tot de sekte. Je komt erdoorheen, daar werken we samen aan. Over een tijd zul je veel sterker zijn en dan heb je ook geen medicijnen meer nodig. Het is een pijnlijk proces, een gevecht. Je moet erdoorheen, maar je hoeft het niet alleen te doen. Ik help je daarbij.’
Jelle
Jelle stapt de tram uit en loopt naar de kwekerij van Rafaël. Het is weer voor het eerst na Jonathans dood dat hij in Amsterdam is. Hij heeft langer dan twee maanden bij zijn neef gewoond. Hij had wel langer willen blijven, maar het is niet meer zoals vroeger. Zijn neef heeft een vriendin. Hij voelde wel dat hij niet langer welkom was; daarom is hij opgestapt. Hij heeft geen huis meer, geen werk en geen geld. Hij hoopt dat Rafaël hem kan helpen.
Als hij aan komt lopen ziet hij het al: het hek voor de kwekerij is dicht. Er hangt een groot bord op. wegens omstandigheden gesloten. Shit! Daar staat hij dan. Wat moet hij?
Hij denkt aan Naomi. Hij kan proberen of ze hem terug wil nemen. Ze was wel heel erg gek op hem. Hij hoorde pas achteraf dat Naomi in de Ark was toen Jonathan werd vermoord. Ze schijnt te zijn flauwgevallen. Het lijkt hem ook afschuwelijk getuige te zijn van een moord. En als de moordenaar dan ook nog je oom is… Iedereen was in paniek.
Jelle is meteen na de moord naar zijn neef gegaan. Voor hem was de Ark een probeersel, de zoveelste mislukte kans om gelukkig te worden. Voor de rest van de groep was het veel erger. Zij woonden daar. Hijzelf had weinig te verliezen. Nou ja, Naomi natuurlijk, maar hij zag toch al geen toekomst in een leven met haar. Nu ook nog niet, maar ze is zijn laatste strohalm. Hij heeft helemaal niets meer, net als vroeger: geen huis, geen geld, geen werk. Hij was echt wel dol op haar, dat was het niet, maar hij was weer in paniek geraakt. Het is goed dat er een paar maanden overheen zijn gegaan. Misschien snapt ze het.