Mmm… wat schijnt het zonnetje lekker op haar gezicht. Ze vindt het bijna jammer als de bus de hoek om komt.
Ze heeft geluk, voorin is plek.
Bij het Muiderpoortstation stapt ze uit. In een van de straten achter het station zit hun kantoor.
Raar om naar haar werk te gaan. Daar weet niemand van de housewarmingparty.Ze heeft het expres niet verteld. Een paar mensen vindt ze wel aardig, maar als ze hen had gevraagd had ze Layla, Maaike en Annemiek ook moeten vragen, en dat wilde ze niet. Ze vertrouwt ze niet. Ze weet zeker dat ze achter haar rug over haar roddelen. Ze vinden haar een burgerlijk trutje, omdat ze anders is dan zij. Zij hebben het alleen maar over mannen. Op maandag is het het ergst, dan krijgt ze de halve ochtend te horen wat ze in het weekeind hebben uitgevreten.
Ze loopt het gebouw in. John is er al.
‘Morning,’ zegt hij.
‘Goedemorgen.’ Ze hangt haar jas op en stopt haar tas in een la van haar bureau. Tien minuten later druppelt iedereen zo’n beetje binnen. Elise kijkt naar een map die op haar bureau ligt.
‘Heb jij dit neergelegd?’ vraagt ze aan John.
‘Ja, de baas gaf het aan me, hij vond het een klus voor jou.’
‘Wanneer moet het af zijn?’
‘Schrik niet, voor de lunch.’
Elise begint er meteen aan. De laatste tijd is elke spoedklus voor haar.
‘Is jullie huis al klaar?’ vraagt John.
‘Ja,’ zegt Elise. ‘Naomi woont nu bij me.’
‘Aha,’ zegt John. ‘En wanneer is jullie housewarmingparty?’
‘Zij en een party,’ hoort ze Annemiek zeggen. ‘Dat zal wat worden!’
Elise doet net of ze het niet hoort.
‘Een leesparty,’ zegt Maaike lachend. ‘Iedereen moet een boek meenemen en dan mag je om de beurt een mooi stuk voorlezen.’
‘Ik weet wel een goed boek voor Elise,’ zegt Layla. ‘Vrouwen en porno, daar leert Elise wat van.’
‘Nou, meiden, zo kan-ie wel weer,’ zegt John, maar Elise hoorde hem wel meelachen. Ze gaat door met haar werk. Ze is het wel gewend dat ze grappen over haar maken waar ze bij zit.
Elise krijgt een intern telefoontje. Het is Birgit, de secretaresse.
‘Ja,’ zegt ze als ze opneemt.
‘De baas wil een gesprek met je.’
‘Nu?’ vraagt Elise.
‘Ja, hij wacht.’
Ook dat nog! Hoe wil hij dan dat ze het contract af krijgt? Wat zou hij willen? Ze staat op. De anderen kijken elkaar nieuwsgierig aan.
Elise loopt naar het kantoor van de baas.
‘Elise, ga zitten,’ zegt haar baas uitnodigend. ‘Koffie?’
‘Nee, dank u.’ Laat hij maar opschieten, daar heb ik meer aan, denkt ze.
‘Elise, ik ben zeer tevreden over jou, dat heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken. Je bent een uitstekende kracht en een aanwinst voor dit bedrijf. Iemand met wie we de oorlog kunnen winnen, zou ik willen zeggen. Begrijp je me?’
‘Ja, dank u,’ zegt Elise. Hij heeft iets van haar nodig, dat is duidelijk.
‘Laten we eerlijk zijn,’ gaat hij verder. ‘Jij werkt onder je niveau. Daarom heb ik besloten dat jij de plek van Birgit gaat innemen.’
‘Secretaresse?’ Het overvalt haar.
‘Ja, Birgit gaat weg, dat weet je. En als er iemand geschikt is voor die baan, ben jij het wel. Er hangt ook nog een leuk prijskaartje aan. Je gaat er driehonderd euro per maand op vooruit. Blij?’
‘Goh, ik, eh…’
‘Ja, je bent bescheiden, zoals altijd, dat siert je.’
Elise ziet het meteen voor zich. Wat zullen de meiden van haar afdeling jaloers zijn. Iedereen zit te azen op die plek. Wat het werk betreft: daar zit ze niet mee, want ze weet bijna alles. Maar hoe zal het gaan als zij de plek van Birgit inneemt? Annemiek heeft ook Schoevers gedaan, net als zij. Ze werkt er zelfs een jaar langer. Ze kan het vast niet verkroppen dat ze wordt gepasseerd.
‘Annemiek gaat ervan uit dat zij die plek krijgt,’ zegt Elise.
‘Dat regel ik wel. Als ik haar geschikt had gevonden, dan had ze die baan ook gehad. Wat mij betreft kun je volgende week beginnen. Dan is Birgit er nog en kan ze je inwerken.’
‘Meneer Vonk.’ Elise kijkt hem aan. ‘Ik weet het nog niet. Ik moet erover nadenken.’
‘Kijk, dat waardeer ik nou in je. Niet zomaar een baan aannemen, zoals de meesten zouden doen. Jij neemt de tijd om het te overwegen. Zullen we afspreken dat ik na het weekeind hoor wat je hebt besloten?’
‘Best,’ zegt Elise.
Haar baas houdt de deur voor haar open. ‘By the way, ik heb er alle vertrouwen in dat jij het kunt.’
‘Dank u.’ Ze staat op en loopt naar de deur. Op de gang haalt ze even diep adem. Ze kan promotie maken, als ze het wil.
Elise is er nog niet uit als ze aan het eind van de dag het perron op loopt. Haar mobiel gaat.