‘Wat een mazzel. Ik zag dat jullie ook een tuin hebben.’
‘En een aardige buurman,’ zegt Naomi lachend.
Je flirt echt, denkt hij, dat is geen inbeelding. Ze lopen weer samen naar het busje. ‘Zullen we deze naar binnen tillen?’ Hij haalt een tafel uit de bus.
‘Prima,’ zegt Naomi en ze tilt de tafel aan het andere uiteinde op. ‘We geven donderdagavond een housewarmingparty. ‘Als je zin hebt mag je komen, hoor. Kijk maar, in elk geval ben je welkom.’
‘We wonen hier met drie mannen,’ zegt hij en hij zet de tafel even neer om te kijken hoe die het best naar binnen kan.
‘Je vrienden zijn ook welkom.’
‘Het zijn geen vrienden, hoor. Ik woon in bij een van hen. Maar ik zal het vragen.’
Naomi’s mobiel gaat. ‘Sorry, mijn zus, ik moet even opnemen.’
Ze zet de tafel neer en neemt op. ‘Hoi, Elise, we zijn aan het verhuizen. Ik zet alles maar gewoon neer, inrichten moeten we toch samen doen. Ik bel je straks.’
Naomi hangt op en samen zetten ze de tafel in de woonkamer. Froukje komt binnen met een beeld. ‘Was dit niet van Eric? Waar wil je het hebben?’
‘Dat heeft Eric voor me meegenomen toen hij in India was. Zet maar op tafel, ik wil het een heel mooi plekje geven.’
Weer die naam, denkt Jelle. Hij wil ze niet afluisteren en gaat naar buiten. ‘Wie wil er even helpen met het bed?’ roept hij.
Naomi komt naar hem toe. ‘Het moet naar boven.’
Samen sjouwen ze het bed de trap op. Bij de bocht moeten ze het even neerzetten. Hij kijkt haar aan, recht in haar prachtige ogen. Hij ziet dat ze even ongemakkelijk wordt en hij kijkt gauw weg.
‘Iets meer naar links draaien,’ zegt hij. ‘Nou, dat wordt nog wat, het is een groot bed.’
Naomi knikt. ‘Als het niet lukt, moeten we het takelen.’
Jelle kijkt naar de overloop. ‘Dit gaan we niet redden, heb je touw en blok?’
‘Nee, maar mijn bed zal toch naar boven moeten.’
‘Je mag wel bij mij logeren,’ grapt hij.
Ze wordt rood. ‘En nu?’ vraagt ze, zonder op zijn opmerking in te gaan.
‘Je zult touw en blok moeten huren. Een paar straten verderop zit zo’n zaak. Ik heb het daar ook gehuurd; ik heb namelijk ook een heel groot bed. Helemaal voor mezelf alleen,’ voegt hij er gauw aan toe.
‘Ik ook,’ zegt Naomi bijdehand.
Nu is het zijn beurt om rood te worden.
Jelle loopt in zijn kamer heen en weer. Hij vraagt zich af of hij wel naar de housewarmingparty van zijn buurmeiden zal gaan. Wat moet hij daar, als die Eric er ook is? Hij heeft het in zijn hoofd weer veel te mooi gemaakt. Naomi heeft met hem geflirt, meer niet. Het kan niet anders dan dat Eric haar lover is, anders ga je niet zo zorgvuldig een mooi plekje voor zijn beeld zoeken. Dat doe je niet als je het van zomaar iemand hebt gekregen, en ook niet als het van je ex is. Hij moet eens in de realiteit gaan leven, de dingen zien zoals ze echt zijn, dat zou al een hoop schelen.
‘Jelle!’ wordt er van beneden geroepen.
‘Ja!’
‘Ben je zover?’
Wat moet hij nu tegen Harold zeggen? Dat hij ineens toch niet meegaat? Hij maakt zichzelf belachelijk, ook tegenover Naomi. Hij gaat dan wel verhuizen, maar voorlopig woont hij nog even hier. Oké, er zit niets anders op, en hij gaat naar beneden.
Naomi doet open en kleurt als ze hem ziet. Misschien had ze gehoopt dat hij niet op de uitnodiging in zou gaan. Nu hij hier toch is, wil hij die Eric weleens ontmoeten. Met z’n drieën lopen ze de kamer in.
‘Dat ziet er goed uit!’ Harold kijkt vol bewondering rond. ‘Kunnen jullie bij ons ook niet even komen klussen? Ja, Jelle, jij hebt het al gezien, jij bent hier kind aan huis, geloof ik.’
Hou je er even lekker buiten, denkt Jelle. Hij ziet een groepje studenten staan. Naomi loopt naar het groepje toe. Wie van die gasten zou Eric zijn?
Elise wijst naar een tafel vol drank en glazen. ‘Pakken jullie zelf maar,’ zegt ze.
Het valt Jelle op dat Elise heel anders is dan haar zus. Veel introverter, bijna schuw zoals ze daar staat. Naomi staat met een jongen te praten, met haar rug naar hem toe. Als dat die Eric is, verbaast het hem niet dat ze met anderen flirt. Hij ziet eruit als een nerd.
Froukje loopt met een stoer uitziende gast de tuin in. Hij vangt iets op over een blowtje. Daar begint hij dus niet meer aan. Zo was het een paar jaar geleden ook begonnen, op een feest. Hij voelde zich in die tijd hopeloos ellendig. De zoveelste vriendin had hem gedumpt. Met moeite sleepte hij zichzelf naar dat feest. Het begon met een blowtje, dat was hij wel gewend. Maar ineens stond hij honderduit te lullen tegen een of andere onbekende gast. Achteraf moet die klootzak in de gaten hebben gekregen dat hij er slecht aan toe was. ‘Ik heb wel iets voor je waar je van opknapt,’ zei hij. Het was de eerste keer dat Jelle snoof. In no time zat hij zo ongeveer in de hemel. Die gast gaf hem nog wat mee voor thuis, en hij kreeg zijn nummer voor als hij iets nodig had. En dat alles gratis, want dat deed hij wel meer voor vrienden van vrienden. Allemaal leugens natuurlijk. Na twee dagen hing Jelle al aan de lijn of hij nog wat kon krijgen. Die gast kwam het zelf brengen op een scootertje. Chocolate, noemden ze hem, zijn echte naam wist niemand. Jelle weet nog heel goed dat het toen faliekant misging.