Voor de derde keer in korte tijd is een gevaarlijke tbs’er ontsnapt. Het gebeurde afgelopen zondagmiddag, toen de man met proefverlof was.
Het gaat om de 43-jarige Mick Kreuger, die in 2005 veroordeeld werd voor een roofoverval waarbij hij zwaar lichamelijk geweld gebruikte. Zijn ontsnapping heeft al tot één dodelijk slachtoffer geleid. De politie heeft een groot onderzoek geopend, maar heeft tot nu toe geen aanwijzingen over de verblijfplaats van de verdachte.
Ze kijken alle drie naar het bericht, Anouk met grote ogen die van het televisiescherm naar de man gaan, Lisa met een duizelig gevoel in haar hoofd. Ze vergelijkt de foto op televisie met de indringer hier, en een zwarte wolk van ellende daalt over haar neer. Dit gebeurt niet echt. Niet met haar, in haar eigen huis. Haar ademhaling gaat sneller en haar mond is droog, maar verder weet ze grip te houden op haar emoties.
Mick Kreuger laat zich op de bank zakken en kijkt met gespannen aandacht naar het opsporingsbericht. Als het programma wordt hervat, zapt hij langs de kanalen naar andere nieuwsberichten. Op rtl4 is een extra journaaluitzending over het dodelijke slachtoffer, dat vanochtend vroeg in een tankstation met een zwaar voorwerp op zijn hoofd werd geslagen. Volgens een getuige voldeed de dader aan het signalement van Mick Kreuger.
Het televisiescherm wordt gevuld met een foto van een lange, magere man met zwart, gemillimeterd haar en donkere ogen die zonder enige emotie voor zich uit kijken.
Lisa voelt haar ledematen een voor een koud worden, tot haar vingertoppen toe. Haar hand bonst pijnlijk en bloedt nog steeds. Ze heeft haar sok uitgedaan om de wond te verbinden, maar ze weet dat ze eigenlijk een drukverband nodig heeft. Ze drukt met haar duim en vingers de wond zo goed mogelijk dicht en houdt haar hand omhoog.
Intussen beraadt ze zich wat te doen. Nu ze zo mak als een lammetje op de bank zitten, besteedt Mick Kreuger nauwelijks aandacht aan hen en dat moet ze zo zien te houden.
Ze heeft ooit een tv-programma gezien over gewapende overvallen, en de misdaadpsychologe die werd geraadpleegd, raadde de kijkers aan te allen tijde mee te werken als ze ooit bedreigd werden. De aanvaller is net zo gespannen en zenuwachtig als jij, en een kat in het nauw maakt rare sprongen. Als je niet in de positie bent om je te verzetten, kun je je beter passief opstellen om de situatie niet nog erger uit de hand te laten lopen.
Lisa vraagt zich af of die misdaadpsychologe uit eigen ervaring sprak of dat ze puur theoretische kennis uit een van haar handboeken had gehaald, maar ze ziet het nut van het advies wel in.
Ze werpt een voorzichtige blik op Kreuger. Hij zit op de andere bank, zijn lijf strak van de spanning, en opeens springt hij op en begint zo verschrikkelijk te vloeken dat Lisa ineenkrimpt van schrik.
Kreuger beent opgefokt met het mes in zijn hand door de kamer. Lisa begrijpt niet waar ze de moed vandaan heeft gehaald om een ontsnappingspoging te wagen. Hij had hen zonder bedenkingen de keel kunnen doorsnijden. Dat kan hij nog steeds doen. Het is opvallend dat hij al die tijd nauwelijks iets gezegd heeft. Zou hij gestoord zijn?
Ze kan het beste zo rustig mogelijk blijven zitten en wachten tot er hulp komt. Die vent is een ontsnapte crimineel die tijdens zijn vlucht sporen moet hebben achtergelaten. Grote kans dat de politie zo voor de deur staat. Tot die tijd staat haar maar één ding te doen: zorgen dat Anouk en zij in leven blijven.
Ze legt haar hand op haar dochters voorhoofd; ze voelt warm. Warmer dan vanochtend. Een blik op de klok vertelt haar dat het even over vieren is. Nog geen tijd voor Anouks penicillinekuur, maar een pufje Ventolin kan ze wel gebruiken. Alleen ligt de inhalator nog boven.
Kreuger zit nu op het randje van de bank en staart met een lege blik voor zich uit. Het mes tikt met eentonige regelmaat op de palm van zijn hand.
Een hartverscheurende hoestbui van Anouk verbreekt de stilte en Lisa klopt op haar rug tot de benauwdheid afneemt.
‘Wat mankeert haar?’ Het is voor het eerst dat Kreuger haar niet dreigend toespreekt, al staat zijn gezicht nog even onvriendelijk.
‘Ze heeft astmatische bronchitis,’ zegt Lisa zo rustig mogelijk.
‘Moet je haar daar niet iets tegen geven?’
‘Ze krijgt drie keer per dag penicilline. Om zes uur is het weer tijd. Nu zou ze wel wat Ventolin kunnen gebruiken, maar dat ligt boven.’
Er valt een stilte, waarin Kreuger haar met toegeknepen ogen observeert. ‘Ga het maar halen.’
Dankbaarheid spoelt door Lisa heen en haar stem klinkt hoorbaar opgelucht als ze zich tot haar dochtertje wendt.
‘Mama gaat even je Ventolin halen. Ik ben zo terug.’
De blik die Anouk op Kreuger werpt, toont heel wat minder vertrouwen.
‘Hij zal je niets doen,’ zegt Lisa zacht. ‘Echt, ik ben zo terug.’
Anouks ogen smeken haar te blijven, maar een nieuwe hoestbui verhindert haar te protesteren.