zo.’
‘Dan neem ik haar mee of laat haar even thuis. Daar ze is
groot genoeg voor.’
‘Dat ben ik niet met je eens, Lisa,’ zegt haar moeder beslist.
‘Vijf jaar lijkt misschien heel wat, maar het is niet verantwoord om haar alleen thuis te laten. Dat doe je toch niet echt,
hè?’
Onder andere omstandigheden zou Lisa de discussie wel
aangegaan zijn, maar nu lijkt het haar beter om snel toe te geven. ‘Nee, dat doe ik niet. Je hebt gelijk, mam. Er kan van alles
gebeuren.’
Tegenover haar legt Kreuger zijn armen op tafel en grijnst
breed. Lisa negeert hem en luistert met een half oor naar haar
moeder, die gewoon verder praat.
‘Misschien kom ik later deze week nog wel even aanwippen.
Ik zie wel. Of komt Menno nog langs?’
Lisa haalt diep adem en dwingt zichzelf niet naar Kreuger te
kijken. ‘Dat weet ik niet,’ zegt ze zo nonchalant mogelijk.‘Hij
heeft het druk.’
‘Hij heeft andere verplichtingen, bedoel je zeker.’ De stem
van haar moeder klinkt opeens bitter en Lisa weet wat er komen
gaat.
‘Mam, ik moet nu ophangen, ik verwacht zo bezoek. Het is
een rommeltje hier en ik moet de was nog doen…’ zegt ze. ‘Wie komt er dan?’
‘Een vriendin van me. Je weet wel, Julia.’
‘O,’ zegt haar moeder afkeurend. ‘Zij kan wel langskomen
en je eigen moeder…’
‘Ik ga nu ophangen,’ zegt Lisa meteen. ‘Ik zie je later deze
week wel, oké? Maar bel dan eerst even.’
Haar moeders uitroep dat ze haar kleindochter nog even aan de telefoon wil wordt gesmoord zodra Lisa de telefoon uit
drukt.
Kreuger vloekt. ‘Waarom hang je zo abrupt op? Straks komt
dat mens nog hiernaartoe.’
Op geruststellende toon legt Lisa uit dat ze dat juist heeft
voorkomen door te zeggen dat haar vriendin Julia op bezoek
komt. Haar moeder en Julia kunnen absoluut niet met elkaar
overweg.
‘En als Anouk aan de telefoon was gekomen had ze zich beslist versproken,’ voegt ze eraan toe.
Die informatie moet Kreuger even op zich laten inwerken,
maar dan knikt hij instemmend. ‘Oké, goed gedaan.’ ‘Ik zei toch dat ik zou meewerken.’
‘Heel verstandig van je.’
‘Maar wat staat daar tegenover?’ wil Lisa weten, alsof ze in de
positie is om eisen te stellen. ‘Ik bedoel, ik zou graag willen weten waar ik aan toe ben. Hoe lang je hier denkt te blijven, bijvoorbeeld.’
‘Hoezo, ben je mijn gezelschap nu al zat?’ Kreuger leunt over
tafel naar voren en kijkt haar onderzoekend aan. ‘Dat valt me
van je tegen, Lisa. Ik dacht dat we het best gezellig hadden.’ ‘Jawel, maar…’
Met een snelle beweging komt Kreuger overeind en trekt
Lisa van haar stoel. Hij is opeens zo angstaanjagend dichtbij dat
ze de moordlust in zijn ogen kan zien.
‘We hebben het ook gezellig,’ zegt ze snel. ‘Echt! Ik denk dat
we heel wat met elkaar gemeen hebben. Toch?’
Als ze niet zo bang was, zou het boeiend zijn om de transformatie te bestuderen in zijn houding: van agressief naar enigszins hulpeloos.
‘Ik hield van haar,’ zegt hij moeizaam. ‘En weet je, jij lijkt
precies… Jij lijkt precies…’
Tot haar ontzetting brengt Kreuger zijn gezicht langzaam naar het hare. Zijn mond komt dichterbij, veel te dichtbij. Zijn donkere gemillimeterde haar, de stoppels op zijn kin en zijn onzuivere, wat vette huid vullen haar hele blikveld. Zijn geur dringt haar neusgaten in, verspreidt zich en maakt haar misse
lijk.
Opeens voelt ze zijn handen op haar lichaam. Eerst alleen op
haar schouders, maar in een vloeiende beweging glijden ze af
naar beneden, naar haar borsten, waar ze een moment blijven
rusten voor ze knedende bewegingen beginnen te maken. Het is alsof ze poedelnaakt in de keuken staat, in één keer
ontdaan van al haar gevoel voor eigenwaarde. De adrenaline
giert door haar lichaam, spoort haar aan hem van zich af te duwen, een knietje in zijn kruis te geven, haar vingers in zijn ogen
te steken.
In plaats daarvan blijft ze roerloos staan, verstijfd van afschuw. Wie had ooit gedacht dat ze in een positie zou komen
waarin ze zou toestaan dat een vreemde zijn hand onder haar
truitje stak en haar borst uit haar bh-cup zou trekken. Tegelijk
voelt ze zijn andere hand haar achterste pakken en tegen zijn
kruis aan trekken. Zijn mond daalt af naar haar hals, verplaatst
zich dan naar die van haar.
In een reflex perst Lisa haar lippen op elkaar, maar hij dwingt
ze uiteen met zijn tong, die hij vervolgens zo ver naar binnen
steekt dat ze bijna kokhalst. Haar hele lichaam verzet zich en
opeens kan ze het niet langer opbrengen hem zijn gang te laten