Naar de baby grijnzend, vroeg ze: ‘Wat denk je, Nathan? Kan iemand chaos én controle hebben?’
Ze was daar nog steeds over aan het nadenken toen ze de jongen naar de keuken droeg.
Een paar uur later zei Tula op scherpe toon: ‘Je moet ervoor zorgen dat hij niet kan uitglijden.’
‘Nou,’ verzekerde Simon haar, ‘dat wist ik toevallig zelf ook.’
Hij leunde over de rand van de badkuip heen, één hand op Nathans rug, terwijl hij zijn vrije hand gebruikte om de ingezeepte washand over het huidje van de baby te laten gaan. ‘Hoe kun je hem tegelijkertijd vasthouden en wassen?
Tula grinnikte, en Simon voelde een harde stomp op zijn borst. Als ze lachte, was dat voor hem genoeg aanleiding om haar op het dichtstbijzijnde oppervlak te willen gooien en zichzelf in haar warmte te begraven.
De kus die ze slechts enkele uren geleden hadden gedeeld, brandde nog steeds in hem.
Hij kon haar nog steeds proeven. Hij had het gevoel van haar zachte en glanzende huid op zijn vingers.
Nu, terwijl zij naast hem over de rand leunde om een nat washandje over Nathans hoofd te halen, snoof hij haar lichte bloemige geur diep in zijn longen. Daar moest hij bij hebben gekreund, want ze stopte en keek naar hem.
‘Gaat het?’
‘Niet echt,’ antwoordde hij stijfjes, terwijl hij zijn aandacht richtte op het kind dat nu met beide handjes op het water sloeg, flink spetterde en kirde van plezier.
‘Simon –’
‘Vergeet het, Tula. Laten we ons maar concentreren op het overleven van dit badritueel, oké?’
Ze leunde op haar hakken en keek naar hem op. ‘Wie doet er nu alsof het niet gebeurd is?’
Hij lachte, een kort, scherp geluid. ‘Geloof me als ik zeg dat het niet het geval is.’
‘Waarom doe –’
Haar een blik toewerpend zei hij: ‘Tenzij je wilt afmaken waar we mee begonnen zijn, stoppen, Tula.’
Haar mond klapte dicht en ze knikte. ‘Goed. Dan ga ik maar Nathans pyjama klaarleggen, terwijl jij dit afmaakt. Lukt het in je eentje?’
Goede vraag.
Tot nu altijd wel.
Nu was hij er niet meer zo zeker van.
‘We redden het wel. Ga nu maar.’
Een tel later snelde ze de badkamer uit, en Simon haalde voor het eerst makkelijk adem sinds deze badsessie was begonnen. Hij keek de jongen in zijn ogen en zei: ‘Denk eraan, Nathan. Vrouwen brengen je in de problemen.’
De kleine jongen lachte en sloeg zo hard op het water dat er een kleine golf in zijn vaders gezicht sloeg.
‘Verrader,’ fluisterde Simon.
Hoofdstuk 6
Een paar avonden later had Simon er genoeg van om als een geest door zijn eigen huis te sluipen. Na de kus met Tula had hij afstand bewaard, hij was niet alleen bij haar uit de buurt gebleven, maar ook uit die van Nathan. Hij vroeg zich af waar in hemelsnaam de resultaten van de vaderschapstest bleven en hoe hij werd verondersteld zijn gedachten ergens bij te houden als de herinneringen aan die kus er steeds tussen kwamen.
Het was niet alleen de kus. Het was Tula zelf, en dat was een complicatie waar hij niet op had gerekend. Ze was voortdurend in zijn gedachten. Ze bewoog als een schaduw door zijn hoofd, altijd rondspokend.
Ze liep de kamer binnen, en hij voelde een hevige aanval van lust door zich heen gaan. Zijn lichaam was hard, en zijn handen jeukten om haar aan te raken. Ze leek in gelukzalige onwetendheid te verkeren over wat ze hem aandeed, en hij vertikte het om het haar te laten weten.
‘Misschien moeten we praten over hoe dit gaat werken,’ zei hij toen Tula door de woonkamer wandelde.
Het lamplicht scheen op haar blonde haren en schitterde in haar ogen.
Ze leek in niets op de vrouwen tot wie hij zich normaal gesproken aangetrokken voelde. En ze was alles wat hij wilde. De wetenschap dat zij hier was, in zijn huis, tegenover zijn eigen slaapkamer, zorgde voor slapeloze nachten.
Zich niet bewust van zijn gedachten lachte ze naar hem, liep de kamer door en plofte in de stoel rechts van hem. Haar voeten onder zich opvouwend zei ze: ‘Ja, de baby viel meteen in slaap zodra ik hem had neergelegd. Dank je.’
Hij fronste en moest stilletjes toegeven dat, nee, hij had niet aan het kind gedacht. Nauwelijks zijn schuld als ze zo dichtbij was. Hij daagde iedere man uit om lang aan alles behalve Tula Barrons te denken. ‘Ik nam aan dat hij lag te slapen omdat hij niet bij je is en ik hem niet hoor huilen.’
Ze bestudeerde hem even bedachtzaam. ‘Vind je niet dat je mee moet doen met zijn avondritueel?’
‘Ja, zodra de resultaten van de test binnen zijn.’
Tot die tijd zou hij zich op de achtergrond houden. Het in bad stoppen van Nathan had hem geleerd dat hij veel te gevoelig was waar het de jongen betrof. Hij had echt gedacht dat hij zijn vader was. Wat als hij erachter kwam dat Nathan niet van hem was? Nee, zelfbescherming was het beste totdat hij zekerheid had.