Ze stapte langs hem heen en dook in een doos met boeken, expres met haar rug naar hem toegekeerd. Haar hart bonsde en haar maag draaide rond door een combinatie van zenuwen en een verwachtingsvol gevoel.
Ze zette een paar boeken op de bovenste plank en liet haar vingertoppen over de ruggen dralen.
Maar Simon vertrok niet. In plaats daarvan pakte hij haar kin en draaide haar gezicht naar hem toe.
‘Ik weet net zomin als jij wat er tussen ons gaande is. Maar je kunt me niet eeuwig ontlopen, Tula. We wonen tenslotte samen.’
‘We wonen in hetzelfde huis, dat is alles,’ corrigeerde ze hem ademloos. ‘Niet samen.’
‘Het is maar hoe je het opvat,’ zei hij peinzend, maar wel met een klein lachje.
Ze wist wat hij dacht, want ze dacht precies hetzelfde. Nou ja, eigenlijk kwam er weinig denken aan te pas. Dit ging meer over voelen. Willen.
Behoeftes.
Ze schudde haar hoofd. ‘Simon, je weet dat het een slecht idee zou zijn.’
‘Wat?’ vroeg hij onschuldig. ‘Een kus?’
‘Je praat niet over alleen maar een kus.’
‘We kunnen beter helemaal niet praten,’ gaf hij toe, zijn blik naar haar mond verplaatsend.
Tula likte aan haar lippen en haalde adem, die in haar longen stokte toen ze iets in zijn ogen zag opvlammen. ‘Simon…’
‘Jij bent hiermee begonnen,’ zei hij, naar haar toe buigend.
‘Ik weet het,’ antwoordde ze, en ze hield haar hoofd schuin, terwijl ze zich naar hem toe bewoog.
‘Ik zal het afmaken.’
‘Stop met praten,’ vertelde ze hem net voordat zijn mond zich over de hare sloot.
Hitte explodeerde tussen hen. Tula had zoiets nog nooit eerder meegemaakt. Zijn mond nam de hare hongerig in bezit, zijn tong dwong haar lippen vaneen om haar hele mond op te eisen. Hij trok haar dicht tegen zich aan, totdat ze beiden geknield op het zachte, dikke tapijt zaten. Zijn handen gleden over haar rug, doken naar beneden om de welving van haar achterste te omvatten en haar nog steviger tegen zich aan te trekken.
Tula voelde het keiharde bewijs van hoe graag Simon haar wilde, een behoefte die ze zelf ook voelde. Haar gedachten verdwenen, en ze gaf zich over aan de stroom van gevoelens die hij in haar opwekte. Hun tongen verstrengelden zich met elkaar. Ze leunde tegen hem aan, sloeg haar armen om zijn nek en hield hem vast alsof ze bang was dat ze over het randje van de aarde zou vallen.
Hij rukte zijn mond van de hare los, begroef zijn gezicht in de welving van haar hals en fluisterde: ‘Al vanaf het moment dat je mijn kantoor binnen wandelde heb ik hieraan gedacht, aan jou.’
‘Ik ook,’ murmelde ze. Ze deed haar hoofd naar achteren om hem meer ruimte te geven. Haar lichaam was plotseling opgewonden. Elke cel zoemde, en het centrum van haar verlangen brandde en smachtte naar hem.
Hij liet zijn handen naar de onderkant van haar trui zakken, onder het materiaal glijden en over haar huid gaan. Ze voelde zijn vingers branden, het kolken van haar bloed, terwijl hij het toch al te felle vuur verder deed opvlammen.
O, het was echt veel te lang geleden dat iemand haar had aangeraakt, dacht Tula, terwijl ze zacht zuchtend haar hoofd achterover liet vallen.
En ze was nooit eerder op deze manier aangeraakt.
‘Laat me,’ mompelde hij, terwijl hij haar trui omhoog deed en uittrok, daarmee haar borsten ontblotend die verstopt waren in een beha van roze zijde.
Koele lucht streelde haar huid als tegenwicht voor de hitte die Simon creëerde. Een deel van haar verstand riep dat ze hiermee moest stoppen, nu het nog kon. De rest van haar lichaam vertelde dat kleine, aanhoudende stemmetje echter zijn mond te houden en weg te gaan.
‘Prachtig,’ zei hij, terwijl hij de achterkant van zijn vingers over haar tepels liet glijden.
Tula huiverde toen zijn duimen over de topjes van haar hard geworden tepels bewogen, het gevoel van de lichte aanraking werd door de zijde een bijna ondraaglijke sensatie. Ze beefde toen hij de voorsluiting van haar beha loshaakte en zoog haar adem in toen hij de zijde opzij schoof en haar borsten met zijn handen omvatte.
Hij boog voorover om eerst de ene en toen de andere tepel in zijn mond te nemen, en Tula wankelde.
Haar vingers woelden door zijn dikke haar, ze hield hem tegen zich aan en concentreerde zich volledig op het gevoel van zijn lippen en tong op haar huid.
Ze wilde hem naakt, haar handen op zijn lichaam. Ze wilde achterover gaan liggen en hem boven op haar. Ze wilde hun lichamen over elkaar heen voelen glijden, hem in zijn ogen kijken als hij haar meenam naar –
Een doordringend gehuil verbrak de betovering.
Simon trok zich van haar terug en draaide zijn hoofd richting de deuropening. ‘Wat was dat?’
‘De baby.’ Nog steeds bevend maakte ze haar beha weer vast. Toen reikte ze naar haar trui en had die in luttele seconden weer aan. ‘Ik heb de babyfoon hier gezet toen ik hier aan het werk was.’