Dione wilde niet comfortabel zitten. Ze wilde zeggen wat ze op haar hart had en dan vertrekken. De hoop dat Theo zich had bedacht, werd de bodem ingeslagen toen hij haar verleidelijk toelachte.
‘Mag ik aannemen dat je hier bent om te zeggen dat je toch met me wilt trouwen?’
Hun ogen ontmoetten elkaar, en Dione sloeg als eerste haar blik neer. ‘Ik zou graag nee willen zeggen,’ snibde ze, zonder acht te slaan op haar bonzende hart. Deze man was aantrekkelijk, maar levensgevaarlijk.
‘Je bent vrij om te doen wat je wilt.’
Hij zei het zo terloops, dat ze de indruk kreeg dat het voor hem hooguit een spelletje was.
‘Bedoel je dat jij van gedachten bent veranderd?’
‘Integendeel,’ antwoordde hij kalm.
‘In dat geval zal ik doen wat je wilt,’ zei ze zacht.
‘Het spijt me, ik heb het niet verstaan.’
Die verdraaide vent! Natuurlijk had hij haar verstaan. Hij wilde het haar alleen maar graag nog eens horen zeggen, omdat hij ervan genoot haar in verlegenheid te brengen.
‘Ik zei dat ik zal doen wat je wilt.’ Zo, was dat luid genoeg voor hem?
Breed glimlachend boog hij zich naar voren en omvatte haar handen. ‘Zie je dat het best meeviel?’
Dione snoof verontwaardigd en zweeg.
‘Ben je niet blij?’
‘Nee.’
‘Maar ik vermoed dat je vader dolgelukkig is.’
‘Ja, hij was in zijn nopjes.’
‘Hij moet wel heel diep zijn gezakt.’
Verontwaardigd keek ze hem aan. ‘Inderdaad, en daarom vecht hij nu in het ziekenhuis voor zijn leven.’
‘Dat wist ik niet,’ zei Theo fronsend.
‘Er is wel meer wat je niet van mijn vader weet.’
‘En een heleboel wat ik wel weet,’ kaatste hij terug. ‘Hij is gewetenloos. Ik durf te wedden dat hij niet aarzelde om te zeggen dat je met mij moest trouwen. Hoe hij aan zo’n dochter als jij komt, begrijp ik niet.’
‘Hoe weet je of ik niet ook gewetenloos ben?’ Ze had zich nog nooit zo vernederd gevoeld.
‘Ik heb veel mensenkennis.’
‘Nou, hoe weet je of ik je niet het vel over de oren ga halen als ik met je trouw?’ beet ze hem toe.
‘Omdat ik al een contract heb laten opmaken. Ik –’
‘Wát?’ riep ze vol afschuw. ‘Was je er zo zeker van dat ik ja zou zeggen?’
‘Honderd procent.’ Hij strekte zijn benen voor zich uit en vouwde zijn handen ontspannen achter zijn hoofd.
Het liefst zou ze de glimlach van zijn irritant knappe gezicht slaan. ‘Schoft!’
Theo trok zijn wenkbrauwen op. ‘Kom, kom, Dione! Ik dacht dat je een dame was.’
‘Jij roept het slechtste in me wakker,’ brieste ze.
‘Dat is niet het enige wat ik in je wakker wil roepen,’ zei hij grijnzend. ‘Laten we ter zake komen. Ben je gekomen om te zeggen dat je met me wilt trouwen als ik je vader uit de puree help?’
Dione slikte en negeerde het stemmetje in haar hoofd dat haar aanspoorde om hard weg te rennen. De gedachte aan een veilig huwelijk met Chris Donovan zette ze van zich af. Ze knikte.
Hij glimlachte tevreden. ‘Ik dacht nooit dat ik dat zou zeggen, maar je vader mag zich gelukkig prijzen. Er zijn niet veel dochters die zoiets voor hun vader zouden doen. Waarom hou je zoveel van hem? Of ben je juist benauwd voor hem?’ Hij zag de blik in haar ogen en knikte. ‘Hij heeft jou net zo onder de duim als iedereen. Ik vind het akelig voor je dat je zo’n vader hebt, hoewel ik toejuich wat je doet.’
‘Alleen omdat je er beter van wordt,’ smaalde ze. Het irriteerde haar dat hij de situatie zo snel doorhad. Wist iedereen dat haar vader een tirannieke controlefreak was?
‘Zoals ik al zei, heb ik een contract laten opmaken. Je hoeft alleen maar te tekenen.’ Hij stond op en liep naar zijn bureau.
Met een vreemde pijn in haar hart keek Dione toe. Toen Theo weer terugkwam, hief ze echter kordaat haar kin op en ging iets rechter zitten. ‘Ik heb zelf ook een paar voorwaarden voordat ik iets teken.’
Hij trok zijn donkere wenkbrauwen op. ‘Kun je het je permitteren om eisen te stellen?’
‘Ik denk van wel.’
‘Ik denk van niet, maar laat maar horen. Tenzij je eerst mijn contract wilt lezen. Wie weet valt het je reuze mee.’
Dat betwijfelde ze, maar misschien moest ze het contract toch eerst maar doorlezen voordat ze haar eigen criteria op tafel legde.
Het document gaf hem in feite alle macht over haar in ruil voor zijn financiële hulp aan haar vader.
Om in alle opzichten mijn vrouw te zijn, zolang ik dat wil, las ze tot haar woede.
Dat mocht hij willen! Ze smeet het document op tafel. ‘Nee! In geen geval!’
‘Wat bedoel je?’ vroeg hij nonchalant.
Blijkbaar had hij haar weigering verwacht en nu verkneukelde hij zich bij het vooruitzicht dat ze het moest uitleggen.