‘Katina was niet blij met het vooruitzicht om moeder te worden. Ze was bang dat ze haar leuke leventje wel kon vergeten. Maar ik was dolgelukkig en hoopte dat het ons huwelijk zou redden. Nikos werd geboren, en een paar maanden lang leek Katina steeds meer aan de nieuwe situatie te wennen. Maar na verloop van tijd kwam haar verlangen om te feesten toch weer naar boven.’
Hij sprong overeind en liep naar het raam. De hemel was paars verkleurd met hier en daar nog een paar rode vegen van de ondergaande zon. Het was een schitterende aanblik, maar Dione wist dat Theo er geen oog voor had. Hij zag alleen zijn zoon voor zich.
Opnieuw onderdrukte ze haar neiging om hem te troosten, en met ingehouden adem wachtte ze tot hij verderging.
‘Op een avond werd ik weggeroepen naar kantoor. Jammer genoeg had Nikos’ kindermeisje die avond vrij. Katina wilde naar een verjaardagsfeest en toen er niemand was om op Nikos te passen, werd ze kwaad. Omdat ze onze huishoudster niet vertrouwde, nam ze hem mee. Dat gebeurde allemaal zonder dat ik het wist, begrijp je?’
Hij draaide zich naar haar toe, en Dione schrok van de wanhopige blik in zijn ogen. Toch bleef ze zwijgen.
‘Katina raakte van de weg af toen ze moest remmen voor een hond of een ander dier. Zelf kwam ze er met schrammen en een gebroken arm af, maar Nikos was dood.’
Vol afgrijzen snakte Dione naar adem. Toen sprong ze op en rende naar Theo, die door tranen verblind was. Instinctief sloeg ze haar armen om hem heen. ‘Wat afschuwelijk,’ zei ze, en ook in haar ogen stonden tranen.
Zo stonden ze een paar minuten in elkaars armen totdat Theo zich losmaakte. ‘Dat was zeven jaar geleden, en er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan hem denk.’
‘Dat begrijp ik,’ zei Dione zacht.
‘Kort daarna zijn Katina en ik gescheiden. Ze is nog steeds single en kinderloos, en een echt feestbeest. Het zou nooit goed zijn gegaan. Snap je nu waarom ik zo kwaad werd toen ze je kwam opzoeken?’
Dione knikte.
‘Ze heeft een paar keer geprobeerd om weer bij me terug te komen, maar Joost mag weten waarom. Waarschijnlijk omdat haar geld op raakte. Na de scheiding heeft ze een flink bedrag toegewezen gekregen en als ze het erdoorheen heeft gejaagd, heeft ze pech. Ze heeft geen baan.’ Hij schudde zijn hoofd alsof hij de nare gedachten wilde verdrijven. ‘Neem me niet kwalijk, ik wilde je hier niet mee lastigvallen.’
‘Ik ben blij dat je het me hebt verteld,’ zei ze.
‘Nikos zou nu zeven jaar oud zijn. Zijn verjaardag is de dag voor Kerstmis.’ Hij sprak min of meer tegen zichzelf, met een flauw lachje om zijn lippen.
Dione kon zich nauwelijks voorstellen hoe zij zich in die situatie zou voelen, na zo’n vreselijke gebeurtenis. Katina had het heel even over haar zoon gehad, maar tot Diones verbazing had ze geen blijk gegeven van verdriet, zoals Theo wel deed.
Een tijd lang bleef het stil, totdat Theo zijn neerslachtigheid van zich afschudde en Dione in zijn armen nam. ‘Hoe zou je het vinden om me een paar uur lang te helpen vergeten?’
Hoe kon ze dat weigeren? Hand in hand gingen ze naar de slaapkamer. Ze verwachtte dat Theo zich meteen onstuimig op haar zou storten om zich van zijn innerlijke demonen te bevrijden. Maar hij begon haar langzaam uit te kleden en kuste elk stukje huid dat werd ontbloot. Het was hemels. Ze wist niet dat een kus zo’n verrukkelijke kwelling kon zijn. Verlangend naar meer wilde ze hem naar zich toe trekken, maar hij gaf een tikje op haar neus.
‘Geduld, liefje,’ zei hij met een geheimzinnige glimlach.
Hij eiste dat ze bleef staan totdat ze helemaal naakt was. Vervolgens liefkoosde hij haar borsten en tepels met zijn mond. Langzaam trok hij een spoor van kussen over haar buik omlaag, waardoor haar begeerte steeds hoger oplaaide.
Toen hij ten slotte voor haar neerknielde en met zijn tong en lippen haar intiemste plekje verkende, gooide ze haar hoofd in haar nek en jammerde zachtjes.
Ze wilde gaan liggen, wilde haar benen voor hem spreiden en hem in zich voelen.
Daar was hij echter nog niet aan toe. Hij keek op en zag de blik van genot in haar ogen. Met een tevreden glimlach kwam hij overeind.
Even dacht Dione dat hij haar zou laten staan, terwijl haar hele lichaam schreeuwde om ontlading.
Zijn stem was weinig meer dan hees gefluister toen hij zei: ‘Nu ik.’
Dione had nog niet eerder de kans gehad om Theo uit te kleden. Hij had telkens zelf ongeduldig zijn kleren van zijn lijf gerukt. Nu maakte ze met trillende vingers de knoopjes van zijn hemd los en kuste elk stukje van zijn huid, dat werd ontbloot. Net zoals hij bij haar had gedaan.
Strelend en kussend snoof ze zijn opwindend mannelijke geur op. Het duurde een eeuwigheid om met haar bevende vingers zijn knoopjes los te maken. Het was een geheel nieuwe ervaring voor haar, en toen ze eindelijk zijn hemd van zijn schouders liet glijden en zijn gespierde bovenlichaam in volle glorie zichtbaar werd, nam ze zijn tepel in haar mond. Verrukt voelde ze hem hard worden en hoorde hem kreunen van genot. Hij boorde met zijn vingers zo stevig in haar schouders, dat het pijn deed.