‘Ze is net weg, maar straks komt ze terug.’
‘Zo lang blijf ik niet, pap.’ Ze overwoog even om hem te vertellen over Theo’s probleem, maar besloot het niet te doen. Yannis zou zich alleen maar verkneukelen. Als het met zijn eigen zaak beter ging, kon het hem niet meer schelen hoe het bedrijf van een ander ervoor stond.
‘Ik had verwacht dat je veel langer weg zou blijven,’ zei hij.
‘Je kent Theo toch? Hij is net als jij: hij kan niet lang zonder zijn werk.’
‘Maar je bent niet ongelukkig met hem?’
Alsof hem dat iets interesseerde! Toch schudde ze haar hoofd. ‘Gezien de omstandigheden kunnen we goed met elkaar opschieten.’
‘Zou hij er bezwaar tegen hebben dat je nog voor mij blijft werken?’
‘Wát?’ Dione zette grote ogen op. ‘Je kunt toch niet verlangen dat ik voor jou blijf werken nadat je me aan hem hebt verkocht?’
‘Dione!’
Yannis klonk gechoqueerd, maar hij zag er geanimeerder uit dan ze hem in lange tijd had meegemaakt.
‘Nou, zo is het toch?’ vroeg ze kwaad. ‘Je hebt me verkocht! Ik ben blij dat je herstelt, maar verwacht niet dat ik je elke dag kom opzoeken. Eigenlijk verdien je het dat ik helemaal niet meer op bezoek kom.’ Zo had ze nog nooit tegen haar vader gesproken, maar het was alsof er iets in haar definitief was veranderd.
Opeens voelde ze zich alleen maar opgelucht. Misschien had hij haar eigenlijk wel een dienst bewezen.
Hoofdstuk 10
Theo belde niet op.
Dione zat de hele dag te wachten tot hij haar op de hoogte zou brengen. Toen hij niets van zich liet horen, was ze gekwetst. Misschien vond hij dat het haar niet aanging, dacht ze.
Het was bijna middernacht en ze lag al in bed toen hij eindelijk thuiskwam. Maar ze sliep nog niet. Ze lag te luisteren of ze hem hoorde binnenkomen en voelde zich eenzamer dan ooit. In de vier dagen sinds de bruiloft was ze zo aan zijn aanwezigheid gewend geraakt, dat ze hem meer miste dan ze had verwacht.
Ze schoot een ochtendjas aan en liep naar beneden. Theo zat languit in een stoel met een glas whisky in zijn hand. Hij zag er zo gestrest en moe uit, dat ze medelijden met hem kreeg. ‘Hoe ging het, Theo?’
Met roodomrande ogen keek hij haar aan. ‘We komen er wel uit. Wat doe jij zo laat nog op?’
‘Ik was ongerust over jou,’ biechtte ze op.
‘Waarom?’
‘Waarom?’ echode ze. ‘Omdat…’ Omdat je mijn man bent, had ze willen zeggen. Maar dan leek het alsof ze een gewoon huwelijk hadden en dat ze van hem hield, terwijl dat helemaal niet zo was. ‘Omdat het afschuwelijk is als iemand zoiets overkomt. Hoe erg is het?’
‘Het zou erger zijn geweest als het niet ontdekt was. Maar het gaat veel tijd kosten. Gelukkig is de politie ermee bezig.’
‘Denk je dat ik misschien kan helpen?’ vroeg ze. ‘Ik weet het een en ander van computers.’
‘O ja?’
Ze knikte.
‘Je zei toch dat je binnenhuisarchitect bent en voor je vader werkt?’
‘Dat was ook zo, maar nu niet meer.’
Vragend keek hij haar aan.
‘Ik ben vandaag bij hem langsgegaan om hem dat te vertellen.’
‘Goed zo!’ zei hij verrast. ‘Dat zal hij vast niet leuk hebben gevonden.’
Dione haalde haar schouders op. ‘Ik zei dat ik hem niets verschuldigd ben, aangezien hij me aan jou heeft verkocht.’
Theo fronste zijn voorhoofd, maar ontkende niet dat ze zijn eigendom was.
Hoewel er geen enkele reden toe was, voelde Dione zich diep gekrenkt. Sinds die hartstochtelijke nacht was haar houding tegenover hem veranderd, en ze dacht dat dat omgekeerd ook voor hem gold. Van liefde was natuurlijk geen sprake, maar het was toch eerder een vriendschap geworden dan alleen maar een afspraak op papier.
Het feit dat hij niet reageerde, was voor haar een bevestiging dat hij het niet zo opvatte. Hij had haar gekocht om met haar te doen wat hij wilde. En als hij haar vierentwintig uur achter elkaar wilde negeren, dan moest ze daar maar genoegen mee nemen.
‘Je ziet er moe uit,’ zei ze, om het gesprek op iets anders te brengen. ‘Waarom ga je niet naar bed?’
‘Denk je dat ik kan slapen?’ vroeg hij spottend. ‘Ga jij maar naar bed. Hier kun je toch niets doen.’
Teleurgesteld liep ze naar boven. Als hij het zo wilde spelen, kon ze er niets tegen doen. Ze lag te luisteren of hij ook naar bed kwam, maar uiteindelijk viel ze in slaap voordat hij naar boven kwam. De volgende ochtend was hij al weg toen ze wakker werd.
Tot haar verrassing kreeg ze bezoek. ‘Mrs. Tsardikos is er,’ zei Theo’s huishoudster op verontschuldigende toon. ‘Ik heb haar naar de woonkamer gebracht.’
Fronsend vroeg Dione zich af wat Theo’s moeder kwam doen. De elegante vrouw die zich omdraaide, was echter niet haar schoonmoeder, maar een volslagen onbekende. Verbijsterd staarde Dione haar aan.