Jeannie was blij verrast om haar zo snel weer te zien. Dione omhelsde haar hartelijk. ‘Het spijt me dat je op die manier kennis moest maken met Theo,’ zei ze verontschuldigend. ‘Het is echt gebeurd zoals ik zei. Zodra we elkaar zagen, wisten we allebei dat we voor elkaar bestemd waren.’
‘Je had me op zijn minst even kunnen bellen,’ zei Jeannie met een gekwetste blik in haar blauwe ogen.
‘Dat had ik kunnen doen,’ gaf Dione toe, ‘maar ik wist dat er niet genoeg tijd was om jou te laten overkomen. En vanwege Yannis betwijfel ik of je was gegaan. Theo stelde voor om het je persoonlijk te komen vertellen. Hoe vind je hem?’ Ze deed haar best om gretig te klinken, maar eigenlijk voelde ze zich ellendig, omdat ze haar moeder iets moest wijsmaken.
‘Hij lijkt me erg aardig,’ antwoordde Jeannie. ‘Het is een knappe man om te zien en hij heeft goede manieren. Ik hoop dat hij je gelukkig maakt. Vroeger was ik ook gelukkig met je vader, maar toen we eenmaal waren getrouwd, veranderde hij. Ik hoop dat je dat met Theo niet overkomt.’
Dione schudde haar hoofd. ‘Zo is hij niet. Hij is heel anders dan pap. Hij kan pap niet eens uitstaan.’
‘Hij is niet de enige,’ merkte Jeannie op. ‘Het verbaast me dat je bent gekomen nu hij in het ziekenhuis ligt. Hoe reageerde hij toen je hem vertelde dat je met Theo ging trouwen?’
‘Hij is blij voor me.’ Dat was niet gelogen. Haar vader was verguld geweest, al zou hij vast niet zo blij zijn wanneer hij erachter kwam dat ze op huwelijksreis naar Engeland waren gegaan. Ze had het aan Phrosini overgelaten om hem dat te vertellen.
‘Waarom verbaast me dat niet?’ vroeg Jeannie droogjes. ‘Hij heeft altijd gehoopt dat je met een Griek zou trouwen. En nu is zijn wens in vervulling gegaan. Gaan jullie in Griekenland wonen?’
‘Theo’s bedrijf is hier gevestigd.’
‘Wat doet hij?’
‘Hij heeft een internationale hotelketen. Ik geloof dat een van zijn hotels in Londen is.’
‘Dus hij is steenrijk?’ Jeannies toon klonk minachtend.
Dione knikte. ‘Maar dat is niet de reden dat ik met hem ben getrouwd, mam, als je dat soms dacht.’
‘Yannis streefde ernaar om rijk te zijn,’ merkte haar moeder op. ‘Volgens mij worden mannen daar chagrijnig van. Ze hebben een bekrompen opvatting over de rest van de wereld. Laat je daar niet door beïnvloeden.’
‘Theo is anders dan mijn vader.’
‘Weet je dat zeker?’
Dione knikte.
‘Dan ben ik blij voor je, lieverd.’
Jeannie ging theezetten, en daarna zaten ze nog een tijdje te praten, totdat het gesprek eindelijk op Chris kwam.
‘Ik wist niet dat hij zo zou reageren,’ zei Dione.
‘Ik ook niet,’ gaf haar moeder toe. ‘Het heeft me in ieder geval de ogen geopend. Als hij zich hier nog een keer durft te vertonen, zal ik hem laten weten hoe ik over hem denk.’
Dione glimlachte. Ze kon zich niet voorstellen dat haar moeder zoiets zou doen, hoewel ze tegenwoordig meer ruggengraat leek te hebben dan vroeger.
‘Weet je dat hij heeft gevraagd of hij bij me kon intrekken?’ vroeg Jeannie. ‘Als kostganger. Het schijnt dat hij zijn flat uit moet.’
‘Je hebt toch niet ja gezegd?’ vroeg Dione ontzet. Ze had het idee dat Chris alleen maar op gratis eten en onderdak uit was.
Jeannie schudde haar hoofd. ‘Eigenlijk heb ik hem altijd al een beetje raar gevonden, maar vanwege jou heb ik geprobeerd om hem aardig te vinden. Maar Theo vind ik veel aardiger,’ zei ze, en ze glimlachte. ‘Ik ben blij dat je je hart hebt gevolgd. Natuurlijk heb ik mijn bedenkingen omdat het zo snel is gegaan, maar zo ging het met je vader en mij ook. Bij mij was het liefde op het eerste gezicht.’
Dat hoorde Dione voor het eerst. Ze streelde haar moeders hand. ‘Ben je bang dat Theo me slecht zal behandelen?’
‘Ik zou een ontaarde moeder zijn als ik me geen zorgen maakte, maar hij lijkt me erg aardig.’
‘Hij is veel aardiger dan Chris,’ zei Dione nadrukkelijk. ‘Wist je dat Chris weer terug is bij zijn ex-vriendin? Daar kwam ik achter vlak voordat ik naar Griekenland ging.’
‘Nee, dat wist ik niet.’
‘Hij ontkende het toen ik hem ernaar vroeg. Maar mijn informant is heel betrouwbaar. Chris had niet het recht om die dingen te zeggen over mijn huwelijk met Theo, terwijl hij mij achter mijn rug heeft bedrogen.’
‘Je hebt volkomen gelijk,’ zei Jeannie. ‘Wat denk je, zou hij vandaag komen opdagen voor zijn lunch?’
Dione sperde haar ogen wijd open. ‘Dat zou hij niet durven. Misschien kan ik maar beter blijven wachten. Ik wil niet dat je hem in je eentje het hoofd moet bieden.’
‘Ik kan Chris wel aan,’ zei haar moeder. Ze klonk veel zelfverzekerder dan anders. ‘Ik heb nu gezien hoe hij echt is. Je hoeft niet te blijven wachten.’