‘Dat gaat helaas niet,’ verklaarde hij grimmig. ‘We zijn op huwelijksreis.’
‘Een huwelijksreis is voor geliefden, niet voor vijanden,’ reageerde ze bits.
‘Dan zullen we moeten zorgen dat ik van een vijand in een geliefde verander, nietwaar?’ kaatste hij terug.
Aan zijn vastberaden gezicht en de kille blik in zijn ogen zag Dione dat hij het meende. ‘Nou, dan zul je keihard je best moeten doen,’ beet ze hem toe. ‘Iedere keer als ik naar je kijk, moet ik aan mijn vader denken. Ik doe het voor hem, niet om jou een plezier te doen.’
‘Denk eens aan het plezier dat je zou kunnen hebben, terwijl je vader mijn geld telt.’
‘Mijn vader is doodziek. Hoe durf je zo over hem te praten?’
Theo haalde zijn schouders op. ‘Niet zo ziek dat hij ervoor terugschrok om jou voor zijn karretje te spannen. En aangezien ik een flink bedrag heb opgehoest, ben ik van plan om waar voor mijn geld te krijgen. Knoop dat maar goed in je oren, Dione, voordat je me weer iets gaat verwijten. We kunnen het gemakkelijk doen, of moeilijk. De keus is aan jou.’
Hoofdstuk 8
Theo wist dat hij niet nijdig had moeten worden, maar het was moeilijk om Dione niet aan te raken. De afgelopen nacht had hij zijn kans gegrepen, en daar had hij geen spijt van.
Van het zoenen had hij nog meer genoten dan hij zich had voorgesteld. In zijn verbeelding had hij ook hartstochtelijk met haar gevreeën en zich verkneukeld over de overeenkomst die hij had gesloten.
Toen hij ’s nachts met tegenzin naar zijn kamer was teruggegaan, had hij gehoopt dat die zoen het begin zou blijken te zijn van iets heel speciaals en opwindends. Dione was een klasse apart. De meeste andere vrouwen waren alleen uit op zijn geld. Je kon bijna de geldbedragen in hun ogen zien. Zelfs zijn ex-vrouw was alleen maar geïnteresseerd in zijn banksaldo, en hij moest er niet aan denken hoeveel de scheiding hem had gekost.
Dione was anders. Ze leek hem niet te kunnen uitstaan, hoewel ze op zijn kus had gereageerd. Dat had hij als een gunstig teken beschouwd, maar nu begreep hij dat hij zich had vergist. Haar reactie was alleen maar dankbaarheid geweest, omdat hij haar over haar nachtmerrie heen had geholpen.
Bij de gedachte aan Keristari die haar op zo’n jonge leeftijd wreed bij haar moeder vandaan had gehaald, klemde hij zijn lippen op elkaar. De man was nog erger dan hij altijd had gedacht. Met zijn egoïsme had hij twee levens verwoest. Achteraf wenste Theo dat hij hem geen geld had gegeven. Maar dan zou hij Dione niet hebben leren kennen… En dan zou hij zich nu niet ellendig hebben gevoeld over haar botte afwijzing. Haar uitbarsting van vanochtend had hem overvallen, want hij had juist de indruk gekregen dat hij iets begon te bereiken. Nu zag het ernaar uit dat hij weer van voren af aan moest beginnen.
Hij had haar weliswaar een ultimatum gegeven, maar hij zou zich nooit aan haar opdringen. Tegelijkertijd wist hij dat hij niet dag in, dag uit met haar kon leven zonder haar zelfs maar aan te raken. Hij zou al zijn charmes in de strijd moeten gooien. Daar verheugde hij zich op. Hij glimlachte.
‘Ik ben blij dat je het zo leuk vindt,’ zei Dione bits.
‘Toe nou, Dione. Doe niet zo stug. We moeten nog een jaar met elkaar optrekken. Je kunt niet de hele tijd een hekel aan me blijven hebben.’
‘Maar ik hoef ook niet met je te vrijen,’ wierp ze haastig tegen. ‘Afspraak is afspraak, wat mij betreft, en vannacht ben je te ver gegaan.’
‘Je hebt me anders niet tegengehouden.’ Hij was er zelfs van overtuigd geweest dat ze er net zo van had genoten als hij.
‘Ik had behoefte aan troost.’
‘Maar niet aan het soort troost dat ik je kon bieden?’ vroeg hij bits. ‘Geef maar geen antwoord, want je bedoeling is duidelijk. Ga vandaag gerust in je eentje naar je moeder als je dat wilt.’ Hij draaide zich om en liep de kamer uit.
Dione vroeg zich niet af waarom Theo ineens van gedachten was veranderd. Het feit dát hij zich had bedacht, was voldoende. Een kwartier later stond ze buiten op een taxi te wachten. Maar nog voordat die aan kwam rijden, parkeerde Theo zijn auto snel op de lege plek.
‘Instappen.’
Hij liet haar geen andere keus, dus stapte ze in. ‘Dank je wel,’ zei ze zacht.
‘Graag gedaan.’
Het klonk nors. Waarschijnlijk was hij kwaad omdat ze in haar eentje op pad wilde gaan, dacht ze. Dat kon haar niet schelen. Ze had ruimte nodig, en tijd om haar verwarde gedachten op een rijtje te zetten. Na de afgelopen nacht had ze gemengde gevoelens over Theo. Het feit dat ze van de kus had genoten, vond ze nog het ergst.
Hij zette haar bij haar moeder af en zei dat hij haar om twaalf uur zou ophalen om met haar te gaan lunchen. Zijn toon was bars en Dione wist dat ze beter niet kon protesteren.