‘Zelfs dan.’ Hij hield haar nog steviger tegen zich aan. ‘Je hebt dat niet verdiend, Dione.’
‘Het is allemaal zo lang geleden,’ zei ze. ‘Ik zou er ondertussen allang overheen moeten zijn.’
‘Jeugdherinneringen zijn moeilijk uit te wissen, vooral als het gaat om zulke traumatische gebeurtenissen zoals die jij hebt meegemaakt. Je zou er eens met iemand over moeten praten.’
‘Met een therapeut, bedoel je?’
‘Misschien.’
Ze schudde haar hoofd. ‘Die nachtmerrie heb ik alleen als ik onder grote druk sta.’
‘Het feit dat je hier met mij bent, veroorzaakt dus stress?’
Hoewel ze een lichte verandering in zijn houding bespeurde, liet hij haar niet los. Hij genoot duidelijk van de aanraking, van haar warme lichaam tegen het zijne. Ze kon duidelijk merken dat zijn hormonen in actie waren gekomen. De hare trouwens ook, maar daar probeerde ze niet op te letten.
‘Natuurlijk veroorzaakt dat stress. Als je tot een liefdeloos huwelijk wordt gedwongen, is het logisch dat je onder druk staat.’ Alsof hij dat niet doorhad! Voor hem was het alleen maar een leuk spelletje. Voor zover ze wist, had hij op dat moment geen vriendin, dus kon hij het zich veroorloven om een jaar van zijn leven te gebruiken om een spelletje met haar te spelen.
‘Ik wil niet dat je daardoor onder druk komt te staan,’ zei hij met zwoele stem. ‘Ik wil dat je ontspant en dat je geniet van de tijd die we samen moeten doorbrengen. Als je je ertegen verzet, zullen die twaalf maanden erg lang lijken.’
‘Zolang jij je maar aan de afspraak houdt, zal ik me niet verzetten,’ hield ze hem voor. Ze probeerde geen acht te slaan op het bonzen van haar hart toen hij met zijn hand haar wang heel licht beroerde, over haar jukbeen en rond haar ogen streek en daarna zijn vinger langs haar neus omlaag liet glijden. Ten slotte omvatte hij haar kin en draaide haar gezicht naar zich toe.
Zijn ogen waren donker als de nacht, met alleen in de pupil een kleine schittering van de lamp die hij had aangeknipt. Ze wist negenennegentig procent zeker dat ze zich snel moest terugtrekken, maar met het ene resterende procent was ze helemaal in de ban van hem geraakt.
Zijn mannelijke geur drong zo diep in haar neusgaten, dat ze erdoor werd bedwelmd. Toen hij met zijn mond op de hare neerdaalde, had ze noch de kracht, noch de wil om zich van hem af te wenden.
Ook Theo leek te zijn vergeten dat elke vorm van aanraking eigenlijk verboden was. Tenzij hij haar gebrek aan verzet als toestemming opvatte… Aan die mogelijkheid wilde ze niet eens denken.
Intussen ging hij met zijn mond zo vurig in de aanval, dat hij een onstuimige reactie bij haar opwekte. Het was de meest bedwelmende kus die ze ooit had ervaren, en onwillekeurig slaakte ze een gesmoorde kreet van genot.
‘Theos!’ bracht hij uit, en alsof hij haar kreet als een overgave opvatte, verdiepte hij zijn kus door zijn tong speels in haar mond te laten glippen, zoekend, proevend, genietend.
Ze werd meegevoerd op golven van sensaties die door haar lichaam kolkten totdat ze haar intiemste plekje bereikten en samenbalden tot een bruisende spanning, waardoor ze zich opeens bewust werd van haar kwetsbaarheid.
Theo was een gevaarlijke man. Als minnaar zou hij nog gevaarlijker zijn. Als hij haar met een kus al in een roes van opwinding kon brengen, wat zou er gebeuren als hij er echt moeite voor deed?
Waarom verzette ze zich niet? Ze had geen zin om de komende twaalf maanden seks met Theo Tsardikos te hebben – want daar zou het op neerkomen – om daarna hun huwelijk te laten ontbinden. Als hij daar opuit was, kon hij het wel vergeten.
Toch liet ze zich kussen, want ze wilde niet dat er een eind aan kwam. Ze wilde dat Theo de rest van de nacht bij haar bleef voor het geval ze weer een nachtmerrie kreeg. Ze kon echter onmogelijk van hem verlangen dat hij bij haar bleef liggen zonder haar aan te raken. Eigenlijk zou ze hem nu moeten wegsturen. Dat zou het beste zijn. Maar was ze daartoe in staat, nu ze het zo heerlijk vond om door hem te worden gekust?
Ze genoot er zo van, dat ze er bang van werd. Ondanks die gegevens merkte ze dat ze hem zo wanhopig terugkuste, dat ze zich zou moeten schamen. Gek genoeg voelde ze echter geen schaamte, maar juist een eigenaardige verrukking, iets wat ze nog nooit eerder had meegemaakt.
Zou dat komen omdat ze nog nooit iemand als Theo had gekust? Hij was een man van aanzien en met geld en sexappeal, ongetwijfeld onweerstaanbaar voor elke vrouw die hij tegenkwam. Tot haar schande hoorde zij nu ook bij zijn veroveringen, met als enige verschil dat zij een gouden ring om haar vinger droeg.
Een ring die niets betekende, hield ze zichzelf voor, terwijl ze over de donkere haartjes op zijn gespierde borst streelde. Wat waren ze zacht. Ze wilde haar gezicht ertegen verbergen om zijn mannelijke geur op te snuiven, maar natuurlijk deed ze dat niet. Ze spreidde haar vingers en duwde hem weg.